علت ها و درمان مه مغزی

مه مغزی نوعی وضعیت و مشکل خاص پزشکی است که طی آن فرد مبتلا در تفکر دچار اختلال حواس‌پرتی می‌شود. درواقع، مه مغزی باعث می‌شود تا فرد اساس گیجی و بی‌نظمی فکری کند یا تمرکز و جمع‌بندی افکار و بیان آنها برایش سخت بشود. مه مغزی، شکلی از اختلالات عملکردی مغز است که عوارضی چون مشکلات حافظه، عدم وضوح فکری، تمرکز پایین را در فرد ایجاد می‌کند. برخی از افراد مه مغزی را به خستگی ذهنی نیز تعبیر می‌کنند. اگر می‌خواهید درمورد علت‌های ابتلا، راه‌های تشخیص و درمان مه مغزی بیشتر بدانید در این مقاله ما را همراهی کنید.

علت ابتلا به مه مغزی چیست؟

توضیحات بسیاری درباره‌ی علل ابتلا به مه مغزی وجود دارد. برای درمان این مسئله باید ریشه‌ی آن کشف بشود. درادامه به تعدادی دلایل محتمل در این زمینه پرداخته شده است:

استرس

استرس مزمن می‌تواند باعث بالا رفتن فشار خون بشود، سیستم ایمنی را تضعیف کند و احتمال ابتلا به افسردگی را بالا ببرد. مه مغزی نیز از سایر عوارض استرس است. وقتی مغز دچار خستگی می‌شود، تفکر، تمرکز و استدلال دشوار می‌گردد.

کم‌خوابی

کم و بد خوابیدن هم باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد مغزی می‌شود. هر شب باید ۸ تا ۹ ساعت بخوابید. اگر کم بخوابید یا خواب‌تان کیفیت خوبی نداشته باشد، میزان تمرکزتان کاهش پیدا می‌کند و دچار مه مغزی خواهید شد.

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی هم می‌تواند موجب مه مغزی بشود. در طول بارداری، هورمون‌های پروژسترون و استروژن افزایش پیدا می‌کنند. این موضوع می‌تواند موجب تغییراتی در حافظه و اختلالات شناختی کوتاه‌مدت بشود. علاوه‌براین، افت و کاهش هورمون استروژن در دوران یائسگی هم ممکن است باعث فراموشی، کاهش تمرکز و مه مغزی بشود.

رژیم غذایی

رژیم غذایی هم می‌تواند از عواملی مه مغزی باشد. ویتامین B12 باعث حمایت و حفاظت از عملکرد‌ مغز به‌صورت درست و سالم می‌شود. کمبود این ویتامین هم در ایجاد مه مغزی نقش دارد. اگر دارای حساسیت‌های غذایی خاصی هستید، بیشتر در معرض ابتلا به مه مغزی خواهید بود. ازجمله موادی که احتمال ابتلا به مه مغزی را افزایش می‌دهند، به این ترتیب هستند:

بادام زمینی؛

مونوسدیم گلوتامات (Monosodium glutamate) که نوعی افزودنی مجاز در خوراکی‌های مختلف است؛
آسپارتام که نوعی شیرین‌کننده مصنوعی است؛

لبنیات.

حذف مواد غذایی حساسیت‌زا می‌تواند به بهبود علائم مه مغزی کمک کند.

داروها

اگر در خلال مصرف داروهای خاصی به مه مغزی دچار شدید با پزشک خود صحبت کنید. شاید لازم باشد که میزان دوز مصرفی دارو را کاهش بدهید یا داروی جدیدی را جایگزین مورد قبلی کنید. امکان وقوع مه مغزی بعد از درمان سرطان نیز وجود دارد. به این حالت مه مغزی شیمیایی می‌گویند. در این حالت، فرد در به خاطر آوردن جزئیاتی مانند اسامی و تاریخ‌ها، مدیریت چند کار با هم و… مشکل پیدا می‌کند و مدت زمانی که صرف انجام کارهای متداول قبلی خود می‌کرده است، کمی طولانی‌تر خواهد شد. معمولا اثر مه مغزی ناشی از شیمی‌درمانی زیاد طولانی نیست، اما برای برخی از افراد بیشتر طول خواهد کشید. برخی از داروهایی که بدون نسخه تجویز می‌شوند هم ممکن است باعث مه مغزی بشوند.

وضعیت‌های پزشکی مختلف

برخی از وضعیت‌های پزشکی خاص که با التهاب، خستگی، تغییر در سطح قند خون و… همراه هستند نیز ممکن است باعث ایجاد مه مغزی بشوند. برای مثال، یکی از علائم سندروم خستگی مزمن دچار شدن به مه مغزی است. در این سندروم، فرد بیش از ۶ ماه دچار خستگی مداوم می‌شود. کسانی که به فیبرومیالژیا مبتلا می‌شوند نیز ممکن است مه مغزی را تجربه کنند. سایر وضعیت‌ها و مشکلات پزشکی که می‌تواند مه مغزی را با خود ایجاد کند، از این قرار است:

کم‌خونی؛
افسردگی؛
دیابت؛
میگرن؛
سندروم شوگرن؛
بیماری آلزایمر؛
کم‌کاری تیروئید؛
بیماری های خودایمنی مانند لوپوس، بیماری ام اس (M.S)، التهاب مفاصل؛
دی‌هایدریشن یا کم‌آبی بدن (dehydration).
شیوه‌ی تشخیص مه مغزی چگونه است؟

اگر در تشخیص و تمیز دادن مسائل دچار مشکل مداومی هستید و این مشکل وخیم‌تر می‌شود و بهبود نمی‌یابد، امکان دارد که به مه مغزی دچار شده باشید و باید به پزشک مراجعه کنید تا با انجام آزمایش‌هایی این مشکل را بررسی کند. شاید دچار شدن به این حالت ریشه در مشکلات اساسی دیگری داشته باشد. بنابراین پزشک درباره‌ی موارد زیر از شما سؤال خواهد کرد:

سلامت ذهنی؛
رژیم غذایی؛
سطح فعالیت‌های جسمانی؛
مکمل‌ها و داروهایی که اخیرا مصرف کرده‌اید.
لازم است درباره‌ی سایر علائم احتمالی هم صحبت کنید. برای مثال، شخصی که دچار کم‌کاری تیروئید است ممکن است دچار ریزش مو، خشکی پوست، افزایش وزن یا شکنندگی ناخن‌ها هم بشود. آزمایش‌ خون می‌تواند به پزشک در کشف موارد زیر کمک کند:

سطح غیرعادی قند خون؛
عملکرد نامناسب کبد، کلیه و تیروئید؛
کمبود مواد مغذی؛
عفونت‌ها؛
بیماری‌های التهابی.

براساس نتایجی که آزمایش خون نشان می‌دهد، پزشک می‌تواند درباره‌ی تشخیص بیماری نظر بدهد. سایر ابزارهای تشخیصی شامل عکس‌برداری و تصویربرداری از داخل بدن با اشعه ایکس، ام.آر.آی (MRI: Magnetic Resonance Imaging) و سی‌تی‌اسکن (Computed Tomography) است. سایر مواردی که برای تشخیص استفاده می‌شود، بررسی اختلالات خواب و آزمایش‌های حساسیت است. بررسی روند مصرف مواد غذایی و یادداشت‌برداری از موادی که در رژیم غذایی استفاده می‌کنید، باعث می‌شود تا به درک درستی در این مورد برسید.

درمان مه مغزی چگونه است؟

درمان مه مغزی وابسته به علت و ریشه‌ی آن است. برای نمونه اگر به کم‌خونی دچار باشید، مصرف مکمل‌های آهن باعث افزایش تولید سلول‌های قرمز خونی می‌شود و از میزان مه مغزی کم می‌کند. اگر دچار یک بیماری خودایمنی باشید، داروهای ضدالتهابی مانند کورتیکواستروئیدها (corticosteroid) یا سایر داروهایی تجویز خواهد شد که سیستم ایمنی را از مقابله با بدن منع می‌کنند.

به‌طور کلی، مه مغزی به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود و می‌تواند با رفع کمبود مواد مغذی، تعویض و تغییر داروها یا بهبود کیفیت خواب درمان بشود. درمان‌های خانگی برای مه مغزی از این قرار هستند:

خوابیدن ۸ تا ۹ ساعت در طول شب؛
مدیریت صحیح استرس با شناخت محدودیت‌ها و پرهیز از مصرف الکل و کافئین؛
ورزش کردن؛
تقویت قوای مغزی (حل معما و به‌کار گرفتن تفکر در حل مسائل مختلف)؛
تجربه‌ی فعالیت‌های لذت‌بخش و هیجان‌انگیز؛
افزایش مصرف میوه، سبزی و چربی‌های مفید.

چشم‌انداز مشکل مه مغزی چیست؟

مه مغزی می‌تواند نگران‌کننده باشد. اگر این مشکل درمان نشود، کیفیت زندگی شما را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. اگر این مسئله به‌درستی ریشه‌یابی شود، بهبود پیدا خواهد کرد. از دیگر عواملی که ممکن است موجب مه مغزی بشوند، باید به موارد زیر اشاره کرد:

بارداری

خیلی از بانوان در دوران بارداری دچار مشکلاتی در حافظه و به‌خاطر آوردن چیزهای مختلف می‌شوند. حمل جنین در شکم می‌تواند تغییرات زیادی را به بدن مادر تحمیل کند. مثلا مواد شیمیایی مختلفی برای حفاظت از جنین و تغذیه‌‌ی او ترشح می‌شوند و همین مواد ممکن است روی حافظه تأثیرات منفی داشته باشند.

بیماری ام.اس (Multiple Sclerosis)

بیماری ام اس هم روی سیستم مرکزی مغز اثر می‌گذارد و شیوه‌ی تعامل مغز با سایر اعضای بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تقریبا نیمی از افرادی که به ام.اس دچار هستند، مشکلاتی در زمینه‌ی حافظه، تمرکز، برنامه‌ریزی و صحبت‌کردن پیدا می‌کنند. یادگیری و تمرینات حافظه در این زمینه مفید است و متخصصان در تجویز راهکارهای مؤثر دراین‌باره می‌توانند به فرد مبتلا کمک کنند.

افسردگی

هنگام افسردگی، فرد قادر به تفکر درست یا به‌خاطر آوردن دقیق مسائل نیست. کاملا مشخص نیست که این مه مغزی ناشی از کمبود انرژی و انگیزه‌ی افسردگی است یا تغییراتی که افسردگی در مغز ایجاد می‌کند. با دارودرمانی و مشاوره، این مشکل رفع خواهد شد.

لوپوس

این بیماری طولانی‌مدت می‌تواند باعث حمله‌ی سیستم ایمنی بدن به سلول‌های خود بشود. علائم لوپوس در هر فرد با دیگری متفاوت ظاهر می‌شود. نیمی از افراد مبتلا به لوپوس دچار مشکلات حافظه، تمرکز و دچار شدن به گیجی هستند. درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد، اما دارو و مشاوره مفید خواهد بود.