سرترالین، موارد استفاده و عوارض قرص سرترالین

سرترالین

تعداد کمی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان (تا 24 سال) که در طول مطالعات بالینی از داروهای ضدافسردگی (“افزایش دهنده های خلق و خو”) مانند سرترالین استفاده کردند، دچار خودکشی شدند (یا به فکر آسیب رساندن یا کشتن خود یا برنامه ریزی یا تلاش برای انجام این کار). کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوانی که برای درمان افسردگی یا سایر بیماری‌های روانی از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند، نسبت به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوانی که برای درمان این بیماری‌ها از داروهای ضدافسردگی استفاده نمی‌کنند، احتمال بیشتری برای خودکشی دارند. با این حال، متخصصان در مورد اینکه این خطر چقدر زیاد است و چقدر باید در تصمیم گیری در مورد اینکه آیا کودک یا نوجوان باید داروی ضد افسردگی مصرف کند، در نظر گرفته نمی شود، مطمئن نیستند.

باید بدانید که با مصرف سرترالین یا سایر داروهای ضدافسردگی، سلامت روان شما ممکن است به شکل غیرمنتظره ای تغییر کند، حتی اگر یک فرد بالغ بالای 24 سال سن داشته باشید. شما ممکن است دچار افکار خودکشی شوید، به خصوص در ابتدای درمان و هر زمانی که دوز شما افزایش یا کاهش یابد. اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، شما، خانواده یا مراقبتان باید فوراً با روانپزشک خود تماس بگیرید:

• افسردگی جدید یا بدتر شد.
• فکر کردن به آسیب رساندن یا کشتن خود، یا برنامه ریزی یا تلاش برای انجام آن؛
• نگرانی شدید؛
• تحریک؛ موارد وحشت زدگی؛
• اضطراب جدید یا تشدید شده؛
• مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب؛
• رفتار خشونت آمیز؛
• تحریک پذیری؛
• عمل بدون فکر؛
• بی قراری شدید؛
• و هیجان غیرعادی دیوانه وار.

هنگامی که درمان با سرترالین را شروع می کنید، روانپزشک یا داروساز، راهنمای دارو را به شما می دهد. اطلاعات را به دقت بخوانید و اگر سوالی دارید از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

مهم نیست که چه سنی دارید، قبل از مصرف یک داروی ضد افسردگی، شما، والدین یا مراقبتان باید با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای درمان بیماری خود با داروهای ضد افسردگی یا سایر درمان ها صحبت کنید. همچنین باید در مورد خطرات و مزایای عدم درمان بیماری خود صحبت کنید. باید بدانید که داشتن افسردگی یا بیماری روانی دیگر خطر خودکشی را به شدت افزایش می دهد. اگر شما یا هرکسی در خانواده‌تان اختلال دوقطبی (خلقی که از افسردگی به هیجان‌انگیز غیرعادی تغییر می‌کند) یا شیدایی (خلق دیوانه‌وار، هیجان‌زده غیرطبیعی) داشته باشد یا به خودکشی فکر کرده یا اقدام به خودکشی کرده باشید، این خطر بیشتر است. در مورد وضعیت، علائم و سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی خود با پزشک خود صحبت کنید. شما و پزشکتان تصمیم خواهید گرفت که چه نوع درمانی برای شما مناسب است.

چرا سرترالین تجویز می شود؟

سرترالین برای درمان افسردگی، اختلال وسواس فکری-اجباری (افکار آزاردهنده که از بین نمی‌روند و نیاز به انجام کارهای خاص مکرر)، حملات پانیک (حملات ناگهانی و غیرمنتظره ترس شدید و نگرانی از این حملات)، استرس پس از سانحه، اختلال استرس (علائم روانشناختی آزاردهنده که پس از یک تجربه ترسناک ایجاد می‌شود) و اختلال اضطراب اجتماعی (ترس شدید از تعامل با دیگران یا انجام فعالیت در مقابل دیگران که در زندگی عادی اختلال ایجاد می‌کند) و همچنین برای تسکین علائم اختلال نارسایی پیش از قاعدگی، از جمله نوسانات خلقی، تحریک پذیری، نفخ و حساسیت سینه استفاده می شود. سرترالین در دسته ای از داروهای ضدافسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) قرار دارد. این ماده با افزایش میزان سروتونین، یک ماده طبیعی در مغز که به حفظ تعادل ذهنی کمک می کند، عمل می کند.

سرترالین چگونه باید مصرف شود؟

سرترالین به صورت قرص و کنسانتره (مایع) برای مصرف خوراکی عرضه می شود. معمولاً یک بار در روز در صبح یا عصر مصرف می شود. برای درمان اختلال دیسفوریک قبل از قاعدگی، سرترالین یک بار در روز، یا هر روز از ماه یا در روزهای خاصی از ماه مصرف می شود. سرترالین را هر روز تقریباً در همان زمان مصرف کنید. دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را به دقت مطالعه کنید و از روانپزشک یا داروساز خود بخواهید هر قسمتی را که متوجه نمی شوید توضیح دهد. سرترالین را دقیقا طبق دستور مصرف کنید. از مصرف بیشتر یا کمتر یا بیشتر از آنچه پزشک تجویز کرده است، خودداری کنید.

کنسانتره سرترالین باید قبل از استفاده رقیق شود. بلافاصله قبل از مصرف، از قطره چکان ارائه شده برای مصرف مقدار کنسانتره ای که پزشک به شما گفته است استفاده کنید. کنسانتره را با 4 اونس (1/2 فنجان [120 میلی لیتر]) آب، زنجبیل، سودا لیمو یا لیمو، لیموناد یا آب پرتقال مخلوط کنید. پس از ترکیب، محلول رقیق شده ممکن است مبهم باشد. این طبیعی است کنسانتره را با هیچ مایعی غیر از موارد ذکر شده مخلوط نکنید. محلول رقیق شده را بلافاصله بنوشید.

ممکن است چند هفته یا بیشتر طول بکشد تا شما تاثیر کامل سرترالین را احساس کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید مصرف سرترالین را ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک مصرف سرترالین را قطع نکنید. اگر به طور ناگهانی مصرف سرترالین را متوقف کنید، ممکن است علائم ترک مانند حالت تهوع، تعریق، افسردگی، تغییرات خلقی، خلق و خوی دیوانه یا هیجان زده، تحریک پذیری، اضطراب، گیجی، سرگیجه، سردرد، خستگی، تشنج، زنگ زدن در گوش، بی حسی یا سوز سوز شدن در بازوها، پاها، دست ها یا پاها، مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب را تجربه کنید.

کاربردهای دیگر سرترالین

سرترالین همچنین گاهی برای درمان سردرد و مشکلات جنسی استفاده می شود. با پزشک خود در مورد خطرات احتمالی استفاده از این دارو برای بیماری خود صحبت کنید.

این دارو ممکن است برای مصارف دیگر تجویز شود. از دکتر و یا داروساز خود برای اطلاعات بیشتر بپرسید.

چه اقدامات احتیاطی خاصی را باید در مصرف سرترالین رعایت کنم؟

قبل از مصرف سرترالین

اگر به سرترالین، هر داروی دیگر، هر یک از ترکیبات موجود در فرآورده های سرترالین یا لاتکس (که در قطره چکان کنسانتره موجود است) حساسیت دارید، به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید. قبل از مصرف کنسانتره مایع سرترالین، اگر به لاتکس حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. از داروساز خود لیستی از مواد تشکیل دهنده را بخواهید.

اگر از مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAO) از جمله ایزوکاربوکسازید (مارپلان)، لینزولید (زیووکس)، متیلن بلو، فنلزین (ناردیل)، سلژیلین (امسام، زلاپار) و ترانیل سیپرومین (پارنات) استفاده می کنید یا مصرف آنها را متوقف کرده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

در 2 هفته گذشته، اگر پیموزاید (Orap) مصرف می کردید. احتمالاً پزشک به شما خواهد گفت که سرترالین مصرف نکنید. اگر مصرف سرترالین را متوقف کنید، باید حداقل 2 هفته قبل از شروع مصرف یک مهارکننده MAO صبر کنید.

هنگام مصرف کنسانتره خوراکی سرترالین از دی سولفیرام (آنتابوس) استفاده نکنید.

به پزشک و داروساز خود بگویید که چه داروهای دیگری با نسخه و یا بدون نسخه، ویتامین ها، مکمل های غذایی و محصولات گیاهی مصرف می کنید یا قصد دارید مصرف کنید. حتما در صورت مصرف این موارد، ذکر کنید: آمیودارون (نکسترون، پاسرون). آمفتامین ها؛ داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون) مانند وارفارین (کومادین، جانتوون) و هپارین. آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin) و ناپروکسن (Aleve، Naprosyn)؛ اتوموکستین (Straterra)؛ بوسپیرون، کلرپرومازین؛ کلوپیدوگرل (پلاویکس)، دکسترومتورفان (در بسیاری از داروهای سرفه یافت می شود؛ در Nuedexta)؛ فنتانیل (Actiq، Fentora، Lazanda، دیگران)، دروپریدول (Inapsine)؛ اریترومایسین (E.E.S، Eryc، Ery-tab، دیگران)؛ فسفنی توئین (سربیکس)؛ ایلوپریدون (Fanapt)؛ لیتیوم (Lithobid)؛ داروهای اضطراب، بیماری های روانی، بیماری پارکینسون و تشنج؛ داروهایی برای ضربان قلب نامنظم مانند فلکائینید و پروپافنون (ریتمول)؛ متوپرولول (Lopressor، Toprol XL)؛ داروهای سردرد میگرنی مانند آلموتریپتان (Axert)، التریپتان (Relpax)، فرواتریپتان (Frova)، ناراتریپتان (Amerge)، ریزاتریپتان (Maxalt)، سوماتریپتان (Imitrex) و زولمیتریپتان (Zomig). مفلوکین؛ متادون (دولوفین، متادوز)؛ موکسی فلوکساسین (Avelox)؛ نبیولول (بیستولیک، در بیوالسون)؛ پنتامیدین (Nebupent، Pentam)؛ پرفنازین؛ فنی توئین (Dilantin، Phenytek)؛ پروکائین آمید؛ کینیدین (در Nuedexta)؛ آرام بخش ها؛ قرص های خواب آور؛ سایر مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین مانند سیتالوپرام (Celexa)، فلوکستین (پروزاک)، یا فلووکسامین (Luvox)؛ داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRI) مانند دسوونلافاکسین (خدزلا، پریستیق)، دولوکستین (سیمبالتا)، لوومیلناسیپران (فتزیما)، و ونلافاکسین. سوتالول (Betapace، Sotylize)؛ تاکرولیموس (Astagraf، Envarsus XR، Prograf)؛ تیوریدازین؛ تولترودین (دترول)؛ ترامادول (Conzip، Qdolo، Ultram)؛ آرام بخش ها؛ داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (“افزایش دهنده های خلق و خو”) مانند آمی تریپتیلین، آموکساپین، کلومیپرامین (آنافرانیل)، دزیپرامین (نورپرامین)، دوکسپین، ایمی پرامین (توفرانیل)، نورتریپتیلین (پاملور)، پروتریپتیلین (ویواکتیل)، یا تریمی پرامین؛ یا زیپراسیدون (Geodon). پزشک ممکن است نیاز به تغییر دوز داروهای شما داشته باشد یا شما را به دقت از نظر عوارض جانبی تحت نظر داشته باشد. بسیاری از داروهای دیگر نیز ممکن است با سرترالین تداخل داشته باشند، بنابراین حتماً پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، حتی داروهایی که در این لیست وجود ندارند، مطلع کنید.

به پزشک خود بگویید که از چه محصولات گیاهی و مکمل های غذایی استفاده می کنید، به خصوص مخمر سنت جان و تریپتوفان. اگر اخیراً دچار حمله قلبی یا سکته مغزی شده اید یا اگر فشار خون بالا، مشکلات خونریزی، سطح پایین سدیم در خون خود دارید و اگر تشنج یا بیماری کبدی، کلیوی یا قلبی داشته اید یا تا به حال داشته اید، به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر باردار هستید، به خصوص اگر در چند ماه آخر بارداری خود هستید، یا اگر قصد بارداری دارید یا در حال شیردهی هستید، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر در حین مصرف سرترالین باردار شدید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر سرترالین در آخرین زایمان مصرف شود، ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در نوزادان پس از زایمان شود.

باید بدانید که سرترالین ممکن است شما را خواب آلود کند. تا زمانی که متوجه نشدید این دارو بر شما تأثیر می گذارد، رانندگی نکنید یا با ماشین آلات کار نکنید.

از پزشک خود در مورد استفاده ایمن از نوشیدنی های الکلی در حین مصرف سرترالین سوال کنید.

باید بدانید که سرترالین ممکن است باعث گلوکوم با زاویه بسته شود (شرایطی که در آن مایع به طور ناگهانی مسدود می شود و نمی تواند از چشم خارج شود و باعث افزایش سریع و شدید فشار چشم می شود که ممکن است منجر به از دست دادن بینایی شود). قبل از شروع مصرف این دارو با پزشک خود در مورد معاینه چشم صحبت کنید. اگر حالت تهوع، چشم درد، تغییرات در بینایی مانند دیدن حلقه های رنگی در اطراف چراغ ها، و تورم یا قرمزی در داخل یا اطراف چشم دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا تحت درمان اورژانسی قرار بگیرید.

اگر یک نوبت مصرف سرترالین را فراموش کردم چه باید بکنم؟

دوز فراموش شده را به محض یادآوری مصرف کنید. با این حال، اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را رها کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. برای جبران نوبت فراموش شده دوز دوز مصرف نکنید.

عوارض جانبی سرترالین

سرترالین ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم شدید است یا از بین نمی رود، به پزشک خود اطلاع دهید:

• حالت تهوع
• اسهال
• یبوست
• استفراغ
• مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب
• دهان خشک
• سوزش سردل
• از دست دادن اشتها
• وزن تغییر می کند
• سرگیجه
• خستگی مفرط
• سردرد
• عصبی بودن
• لرزش غیرقابل کنترل بخشی از بدن
• مشکلات جنسی در مردان؛ کاهش میل جنسی، ناتوانی در به دست آوردن یا حفظ نعوظ، یا تاخیر یا عدم انزال
• مشکلات جنسی در زنان؛ کاهش میل جنسی، یا تاخیر در ارگاسم یا ناتوانی در رسیدن به ارگاسم
• تعرق مفرط

برخی از عوارض جانبی می تواند جدی باشد. اگر هر یک از علائم زیر یا علائم ذکر شده در بخش هشدار مهم یا اقدامات احتیاطی ویژه را تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

• تشنج
• خونریزی یا کبودی غیر طبیعی
• بی قراری، توهم، تب، تعریق، گیجی، ضربان قلب سریع، لرز، سفتی یا تکان شدید عضلات، از دست دادن هماهنگی، حالت تهوع، استفراغ، یا اسهال
• سردرد، ضعف، بی ثباتی، گیجی، یا مشکلات حافظه
• کهیر
• کندوها
• ورم
• مشکل در تنفس

سرترالین ممکن است عوارض جانبی دیگری ایجاد کند. در صورت بروز هرگونه مشکل غیرعادی در حین مصرف این دارو با پزشک خود تماس بگیرید.

در مورد نگهداریسرترالین چه چیزهایی باید بدانم؟

این دارو را در ظرفی، محکم بسته و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. آن را در دمای اتاق و به دور از گرما و رطوبت اضافی (نه در حمام) نگهداری کنید.

مهم است که همه داروها را از دید و دسترس کودکان دور نگه دارید زیرا بسیاری از ظروف (مانند قرص های هفتگی و قطره های چشمی، کرم ها، چسب ها و استنشاق ها) در برابر کودک مقاوم نیستند و کودکان خردسال می توانند آنها را به راحتی باز کنند.

داروهای غیر ضروری باید به روش های خاصی دور ریخته شوند تا اطمینان حاصل شود که حیوانات خانگی، کودکان و سایر افراد نمی توانند آنها را مصرف کنند. با این حال، نباید این دارو را داخل توالت بریزید. درعوض، بهترین راه برای دور انداختن داروهای خود از طریق برنامه پس گرفتن دارو است. با داروساز خود صحبت کنید یا با بخش زباله/بازیافت محلی خود تماس بگیرید تا در مورد برنامه های بازپس گیری در جامعه خود مطلع شوید.

مصرف بیش از حد سرترالین و حالت اورژانسی

علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خواب آلودگی
• بی قراری، توهم، تب، تعریق، گیجی، ضربان قلب سریع، لرز، سفتی یا تکان شدید عضلات، از دست دادن هماهنگی، حالت تهوع، استفراغ، یا اسهال
• خستگی مفرط
• سرگیجه
• تحریک
• شیدایی
• تشنج
• از دست دادن هوشیاری
• سرگیجه
• ضربان قلب سریع، نامنظم یا تند

چه اطلاعات دیگری در رابطه با سرترالین باید بدانم؟

ارتباط خود را با دکتر قطع نکنید.

قبل از انجام هر گونه آزمایشگاه، آزمایش تشخیصی، به پزشک و پرسنل آزمایشگاه خود بگویید که سرترالین مصرف می کنید.

نگذارید فرد دیگری داروهای شما را مصرف کند. هر سوالی در مورد پر کردن مجدد نسخه خود دارید از داروساز خود بپرسید.

مهم است که فهرستی مکتوب از تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه (بدون نسخه) که مصرف می‌کنید، و همچنین محصولاتی مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی یا سایر مکمل‌های غذایی را نگه دارید. هر بار که به پزشک مراجعه می‌کنید یا در بیمارستان بستری می‌شوید، باید این فهرست را همراه داشته باشید.