تست اختلال شخصیت مرزی لیش‌رینگ

83 دیدگاه دربارهٔ «تست اختلال شخصیت مرزی»

1. 

   محدثه غفاری

   14 شهریور 1404

   خیلی عالیهه

   پاسخ
2. 

   Masoud

   15 مرداد 1401

   گذشت و دوباره رویا پردازی ها شروع شد و بنده چندین ماهی میشد که اصلا با برنامه خاصی پیش نمی‌رفتم کلافه بودم و تنها راه اینکه کلافگی جلو ادامه کار رو نگیره این بود که دوباره رویا پردازی کنم برنامه های خوب برای عقب ماندگی ها بنویسم و به خودم امید این رو بدم که میتونم با تجهیزات به این که خودم خبر دارم بهشون عمل نمیکنم و فقط امید واهی که حس اینکه تایمم رو دارم با پوچی از دست میرم رو نداشته باشم
   چندین ماه دیگه گذشت در کل به این نتیجه رسیدم که ادامه دادن کاملا برای فردی مثل من در اینمورد اشتباهه
   و جالب داستان این بود که من قبلا تصور می‌کردم اراده انجام اون کار رو در گذشته نداشتم و فکر میکردم حالا که چند سالی گذشته تجربیاتم بیشتر شده و به یه سری موضوع ها حداقل میتونم جدی تر نگاه کنم پس میتونم از پسش بربیام اما خب اینبار بهم ثابت شد که نه موضوع در مورد اراده و تجربه نیست مشکل از جایی دیگه ناشی میشه
   خب پدر و مادر من گفته بودن که تو در دوران کودکی دچار اختلال بیش فعالی بودی اما درمان ت نیمه رها شد
   به خودم گفتم ریشه پیدا کردم
   شروع کردم به فوکوس روی خودم در موردهمه مسائل حتی اینکه چه تایمی به دستشویی میروم و احساسم رو در مقابل هراتفاقی سعی می‌کردم بفهمم شاید نه تو اون لحظه اما بعد از اون با کمی فکر کردندر مورد موضوع به نتیجه برسم که دلیل رخداد این حرکات و خلقیات من چی بود و ا کجا ناشی میشد
   نه دیدم علائم به تقریب خیلی بالا علائم بیش فعالیست
   که تمام وجه های اونم رم در خصوص من در بر می‌گرفت
   الان حدود یه ساله دارو درمانی روشروع کردم با آسنترا و مدافنیل شروع شد و تو همین لحظه به دگزامفتامین آدرال و آسنترا رسیده
   خب بدون اغراق واقعا اوایل خوب بود ارتباطات اجتماعی بیش تر و عمیق تر
   پر حرفی در برخی مواقع، ریلکسبودن و حس خشونت کمتری داشتن اما هنوز عمده مشکلات من حل نشده
   یعنی مثلا میرم حموم و در حال حاظر بیکارم و از بیکاری بیزار
   در حال دوش گرفتن چهرهمن خندانه تو آیینه که نکاه میکنم مشکلی نیست اما صدای های تو سرم صداهایی از خودم که من رو سرزنش می‌کنند
   و تاپایان اون وش گرفتن همراه منن اما تو صورت من هیچ تفاوتی نمیشه پیدا کرد
   یت مثلا در مورد مسائل بنیادین تر وجود ما و آدما ی دیگه وقتی در بین مردم راه میرم فکر میکنم همه ی اینها فقط برای این به وجود اومدن تا آدمی مثل من رو بار بیارن من نقش اصلیم و اون ها مثلا مثه یه ربات که حواسشون هست تو حقیقت ها رو ندونی
   یا در مورد شکست های گذشته دائما روی روان تو راه میرن تا جایی که برای فراموششون تو رویای خودت ازشون انتقام میگیری یا کار های مختلف دیگه
   در مورد مسائل فلسفی و در مورد این جهانیان هم که هیچ
   اگر به من باشه خالق همه چی خودم هستم و شاید با اینکار و درست کردن آدمای دیگه دور برم دارم خودم رو برای کاری بزرگ آماده میکنم
   افسردگی هم که همه تقریبا بانحوه های مختلفش آشناییم
   حس میکنم خیلی طولانی شد و اینکه خودمم دیگه حال ندارم شاید بعدا ادامه این‌رو بنویسم ولی خوشحال میشم که اگر در مورد این جور مسائل کمک که زیاده ولی حداقل راحل هایی رو بشنوم

   پاسخ
3. 

   مسعود

   15 مرداد 1401

   میخوام از اول شروع کنم
   بنده ۲۳ سال سن دارم و در مورد این اختلال درمورد خودم فقط با سرچ در اینترنت و خواندن چند مطلب به این نتیجه نرسیدم
   اول از دوره‌ی کودکی و در مدرسه شروع میکنم
   اغلب مشکلاتم در تمرکز کردن بر درس ها گوش دادن و مستمر بودن این موضوع و انجام ندادن تکالیف حتی در مقطع دانشگاه به طوری که بنده در تجربه ۱۶ ساله دانش آموز بودن در هیچ مقطعی در این سال ها دفتر کاملی مثل یه دفتر مشق کامل یه جزوه کامل یا حداقل نیمه کامل نداشته ام
   در زمینه تمرکز روی مسائل فقط در مورد مسائلی متمرکز بودم که به مسئله یا مطلب علاقه داشتم و آن هم نیمه کاره تمام میکردم
   شغل بنده تکنسین داروخانه بود و با کلی زحمت و به لطف اینکه پروسه روزمره این کار با سرعت بالا انجام می‌شد کارم رو دوست داشتم و تنها چیزی که در دوره ای ۴ ساله توانستم مستمراً اون رو تکرار کنم و متمرکز باشم همین بوده
   تا با مشورت با دوستان،همکاران ،و داروسازان عزیز به این نتیجه رسیدم که باید باره دیگری کنکور دهم و در رشته ای مشغول به کار شم
   خب به خودم گفتم چند سالی از دوره تحصیل گذشته تجربیات اون زمان بود و تجربیات در جامعه رو هم کسب کردم پس این بار میتونم از پس اون بر بیام
   ماه های اول نه خیلی خوب اما تقریبا با یه نظم پیش و پا افتاده ای جلو میرفت

   پاسخ
4. 

   مسعود

   15 مرداد 1401

   باسلام و تشکر بابت زحماتی که در این روزهای پرتلاطم کشور که درگیری های فردی اغلب در مورد معیشت است و این قبیل مشکلات و مسائل مورد بی‌توجهی قرار گرفته وقت صرف میکنین و زحمت میکشین

   پاسخ
5. 

   بنت الزهرا

   25 بهمن 1400

   نمیدونم چرا اینقدر شلوغش میکنید؟! مثلا نمره ی ۲۹ و ۳۲ نمره های عالی ای هستند
   توی جوابیه ی خودم با اینکه نمره م ۴۳ شده بود برام نوشت جای نگرانی نیست
   من خودم قبلا به دکتر روانکاو مراجعه کرده بودم و با مشاوره هایی که از ایشون گرفتم حالم خیلی بهتر شده و خیلی خوشحال شدم وقتی دیدم نمره م۴۳ شده

   شما حتی اگر نمره ی ۶۰ از ۶۰ هم بیارید جای ناامیدی نیست فقط باید یاد بگیرید هر وقت احساس تون به شدت بد شد به خودتون یاد آوری کنید که این احساس ناراحت کننده ی من به خاطر اختلال شخصیت مرزی منه و جلوشو بگیرید و با تکنیک های تنفس و مشغول شدن به کارهای مورد علاقه و سرگرم کننده احساس بدتون رو متوقف و حتی خوب کنید.

   و با همین روش میتونید جلوی خودتون رو بگیرید که به دیگران یا خودتون آسیب نزنید

   و همزمان حتما به راهکارهای عملی درمان افسرگی مثل پیاده روی و دیدار با دوستان و کارهای مورد علاقه و ورزش و… بپردازید تا روز به روز حالتون بهتر بشه

   پاسخ
   1. 

      یک نفر

      12 خرداد 1401

      تمام پیام‌هات رو خوندم…خیلی ممنونم ازت…کاش منم برسم به همچین درجه‌ای…دست و پام قفل میشه از شدت بلاتکلیفی و از هیچی لذت نمی‌برم و اصلا نمیدونم چی دوست دارم…چقدر تقلا کردن و دست‌وپا زدن برای غرق نشدن سخته و من چقد از اینهمه تقلا و نوسانات خلقی خسته‌ام!!…هزینه‌های روانکاوی و مشاوره هم اونقد زیادن که خودشون علایم‌من رو تشدید میکنن..ولی خودمو قانع می‌کنم که دنبال درمان‌ش برم…اما خوشحالم که شما به درستی تونستی با این موضوع کنار بیای و قلق‌ش رو بدست بگیری قطعا زحمت زیادی کشیدی و سخت بوده اما تونستی موفق شی…آفرین بهت

      پاسخ
   2. 

      محمدی

      3 تیر 1402

      اختلال شخصیت مرزی یعنی دوستی نداری که بخواد حالتو عوض کنه به نظرم تو تفننی میرفتی پیش روانشناس تنهایی زیاد بعد از یه مدت افسردگی هم میاره و حال ورزش و کارهای مورد علاقتون نداری

      پاسخ
6. 

   علی

   23 تیر 1400

   عالی

   پاسخ
7. 

   ...

   12 خرداد 1400

   من ۵۳ از ۶۰ دارم فک کنم من واقعا اختلال شخصیت دارم 😐😂💔

   پاسخ
8. 

   Mary

   11 خرداد 1400

   ۶۰از ۶۰بعد اینهمه دارو ، گرفتن شوک مغزی ، چند بار خودکشی کاملا نا امید شدم

   پاسخ
   1. 

      بنت الزهرا

      25 بهمن 1400

      نا امید نشو من هم باهاش درگیرم مهم درمان شدن نیست مهم اینه که بتونی بپذیریش و باهاش زندگی کنی و فقط جایی که داره به خودت یا اطرافیانت آسیب می زنه تشخیصش بدی و کنترلش کنی

      مثلا وقتی اعصابت از اتفاقات دور و برت زیادی خورد میشه و هر آن ممکنه عصبانی بشی ، به خودت بیای و ببینی که این عصبانیت بیش از حدت به خاطر این اختلاله و خودت رو کنترل کنی که واکنس پرخاشگرانه نداشته باشی و سعی کنی خودت رو آروم کنی

      یا وقتی افکار خودکشی میاد سراغت مچ اختلالت رو بگیری و بگی دوباره داره سعی میکنه منو کنترل کنه اما من نمیذارم و روی توانایی ها آرزوها و موفقیت هات تمرکز کنی
      و در هر مورد دیگه ای هم که داشت به خودت یا دیگران هر گونه آسیبی از جمله آسیب روحی یا فیزیکی می زد مچش رو بگیری و خودت رو کنترل و آروم کنی

      پاسخ