علت خواب زیاد، علت های خواب آلودگی

آیا زیاد می خوابید و علت خواب زیاد خود را نمی دانید؟ آیا در حین کار و فعالیت های دیگر برای بیدار ماندن تلاش می کنید و نمی دانید چرا؟ آیا آپنه خواب یا یک وضعیت پزشکی دیگر می تواند مقصر اصلی باشد؟ گاهی اوقات تشخیص علت خواب آلودگی آسان نیست. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که می تواند شما را در مسیر درست راهنمایی کند و به شما کمک کند تا بهترین درمان را پیدا کنید.

خواب آلودگی زیاد چیست؟

خواب آلودگی احتمالاً برای شما مشکل ساز می شوذ اگر:

• شما در هنگام بیدار شدن در صبح مشکل دارید.
• اغلب در ساعات بیداری احساس خواب آلودگی می کنید.
• چرت زدن مانع از خواب آلودگی شما نمی شود.
• در اتاق انتظار، کلاس یا حتی پشت فرمان در مکان هایی که نباید دوست داشته باشید به خواب می روید.
• مجبور هستید خود را در طول روز بیدار نگه دارید.

ممکن است موارد زیر را نیز داشته باشید:

• تغییر یا از دست دادن اشتها
• مشکل در تفکر یا حافظه
• احساس تحریک پذیری یا اضطراب

حدود 20 درصد از بزرگسالان خواب‌آلودگی شدیدی دارند که بر فعالیت‌های منظم آنها تأثیر بگذارد.

پرخوابی: چقدر خوابیدن زیاد است؟

میزان خواب مورد نیاز شما در طول زندگی به میزان قابل توجهی متفاوت است. این بستگی به سن و سطح فعالیت و همچنین سلامت عمومی و عادات سبک زندگی شما دارد. به عنوان مثال، در طول دوره های استرس یا بیماری، ممکن است نیاز به خواب افزایش یابد. اما اگرچه نیازهای خواب در طول زمان و از فردی به فرد دیگر متفاوت است، متخصصان معمولاً توصیه می کنند که بزرگسالان باید بین هفت تا نه ساعت در هر شب بخوابند.

علت خوال زیاد / شرایطی که می تواند باعث خواب آلودگی شود

نداشتن خواب کافی – شایع ترین علت خواب آلودگی بیش از حد نداشتن خواب کافی است. شب کار کردن و روز خوابیدن یکی دیگر از این موارد است. علل دیگر عبارتند از: مصرف مواد مخدر، الکل یا سیگار، عدم فعالیت بدنی، چاقی و استفاده از برخی داروها.

اما خوابیدن در زمانی که می خواهید یا باید بیدار باشید ممکن است ناشی از یک بیماری زمینه ای باشد. افسردگی یا اختلال خواب – مانند سندرم پاهای بی قرار، آپنه خواب یا نارکولپسی – از علل شایع مشکل خواب آلودگی هستند.سندرم پای بی قرار و خواب آلودگی

سندرم پای بی قرار

سندرم پاهای بی قرار (RLS) اختلالی است که با احساسات ناخوشایند در پاها و میل شدید به حرکت دادن آنها مشخص می شود.  همچنین ممکن است باعث حرکات تند پا هر 20 تا 30 ثانیه در طول شب شود. گاهی اوقات RLS می تواند سایر قسمت های بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

علائم RLS ممکن است هنگام استراحت یا خواب رخ دهد یا بدتر شود. از آنجایی که علائم معمولاً در شب بدتر می شوند، می توانند خواب شما را تا حد زیادی مختل کنند و در زمانی که نیاز به بیداری دارید منجر به خواب آلودگی شوند. RLS می تواند به قدری بد باشد که با بی خوابی اشتباه گرفته می شود.

درمان سندرم پای بی قرار، یکی از علت های بی خوابی

حرکت دادن پاها علائم RLS را کاهش می دهد. مراحل زیر همچنین ممکن است برای تسکین علائم RLS کافی باشد:

• اگر نظز پزشکتان این باشد که خفیف است، می کند از مکمل های آهن یا ویتامین B12 یا فولات استفاده کنید.
• با پزشک خود در مورد اینکه آیا یک دارو یا داروی گیاهی که مصرف می کنید ممکن است علائم را بدتر کند صحبت کنید. اینها می تواند شامل داروهایی باشد که فشار خون بالا، حالت تهوع، سرماخوردگی، آلرژی، بیماری های قلبی یا افسردگی را درمان می کند.
• از الکل، کافئین و نیکوتین دوری کنید.
• رژیم غذایی سالم داشته باشید، به طور منظم ورزش کنید و تکنیک های آرامش بخشی مانند حمام آب گرم و ماساژ را امتحان کنید.

اگر این مراحل کافی نباشد، چندین نوع دارو برای درمان علائم سندرم پای بیقرار یا برای القای خواب عمیق مفید است. آنها عبارتند از:

• داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین (تگرتول)، گاباپنتین (نورونتین) و والپروات. گاباپنتین اناکاربیل (Horizant) داروی جدیدتری است که در درمان سندرم پای بیقرار استفاده می شود. این دارو به عنوان داروی تشنج ساخته نشده است.
• داروهای ضد پارکینسون مانند کاربیدوپا/لوودوپا (Sinemet)، پرگولید، پرامیپکسول (Mirapex) و روپینیرول (Requip XL)
• بنزودیازپین ها مانند کلونازپام (کلونوپین)، دیازپام (والیوم)، لورازپام (آتیوان) و تمازپام (رستوریل)
• مواد افیونی مانند کدئین، متادون و اکسی کدون برای RLS شدید

از آنجایی که این داروها در مطالعات به طور کامل با هم مقایسه نشده اند، بهترین رویکرد این است که با یک دارو شروع کنید و ببینید که چگونه اثر می کند. اگر بی اثر است، با پزشک خود برای یافتن یک جایگزین کار کنید. در موارد شدید، ترکیبی از داروها ممکن است بهترین اثر را داشته باشد.

آپنه خواب و خواب آلودگی بیش از حد

آپنه خواب در حال تبدیل شدن به یک علت شایع‌تر خواب‌آلودگی در کودکان و بزرگسالان است. آپنه خواب زمانی اتفاق می افتد که راه هوایی فوقانی حداقل برای 10 ثانیه در طول خواب بسته می شود – و این کار را تا صدها بار در هر شب انجام می دهد. آپنه انسدادی خواب نتیجه انسداد راه هوایی است. آپنه خواب مرکزی زمانی اتفاق می‌افتد که مغز نتواند سیگنال‌هایی را به ماهیچه‌هایی که تنفس را کنترل می‌کنند ارسال کند.

خروپف و نفس نفس زدن به هنگام باز شدن مجدد راه هوایی اغلب با آپنه خواب رخ می دهد. اما ممکن است ندانید که دچار آپنه خواب هستید، مگر اینکه شریک خواب شما در مورد غرشی که ایجاد می کنید به شما بگوید.

از آنجایی که تنفس شما قطع می شود، خواب شما نیز قطع می شود که منجر به خواب آلودگی در طول مدرسه، محل کار یا سایر فعالیت ها می شود. ممکن است خودتان را به عنوان یک «خوش خواب» اشتباه بگیرید، زیرا می توانید در هر زمان و هر مکان بخوابید. اما بدیهی است که خوابیدن در ترافیک یا محل کار کمتر از حد ایده آل است. افراد مبتلا به آپنه خواب نسبت به افرادی که این بیماری را ندارند، تصادفات رانندگی بسیار بیشتری دارند.

آپنه خواب می تواند مشکلات دیگری نیز ایجاد کند: نوسانات گسترده در ضربان قلب و همچنین کاهش سطح اکسیژن. با و علت احتمالی سایر شرایط پزشکی مانند:

• فشار خون بالا
• بیماری قلبی
• دیابت
  افسردگی
• هموگلوبین بالا، یا خون غلیظ
• خستگی

درمان آپنه خواب

رایج ترین درمان ها برای آپنه خواب عبارتند از:

فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP). در این درمان، یک دستگاه بینی متصل به دستگاه با یک واحد دمنده به باز نگه داشتن راه هوایی کمک می کند. CPAP رایج ترین درمان مورد استفاده برای آپنه انسدادی خواب است.

مولد. این یک مولد ضربه کوچک است که در زیر ترقوه کاشته می شود و به عنوان یک محرک برای راه هوایی فوقانی شما عمل می کند.

سوریامفتول (Sunosi). این دارو را می توان برای بهبود بیداری در افرادی که خواب آلودگی بیش از حد به دلیل آپنه خواب دارند استفاده کرد.

درمان با لوازم دهانی. دستگاه ها، زبان، فک پایین یا کام نرم را به سمت جلو حرکت می دهند که راه هوایی را باز می کند.

کاهش وزن. اگر چاقی دارید، کاهش وزن می تواند با کاهش رسوبات چربی در گردن، خطر ابتلا به آپنه خواب را کاهش دهد. همچنین بسیاری از خطرات دیگر مرتبط با آپنه خواب، مانند بیماری قلبی را کاهش می دهد.

عمل جراحی. این گزینه در صورتی است که سایر درمان ها موثر واقع نشوند.

علاوه بر درمان‌های آپنه خواب، کنترل سایر بیماری‌ها مانند فشار خون بالا که اغلب همراه با آن وجود دارد، مهم است.

نارکولپسی و خواب آلودگی شدید

نارکولپسی یک اختلال خواب است که باعث از کار افتادن و خواب آلودگی در طول روز و سایر علائم می شود. نارکولپسی مربوط به دوره خواب دیدن خواب به نام خواب REM (حرکت سریع چشم) است. با این حال، با نارکولپسی، دوره های REM می تواند در طول روز رخ دهد. علاوه بر خواب‌آلودگی که بهبود نمی‌یابد، نارکولپسی ممکن است باعث ایجاد لحظات کوتاه و غیرقابل کنترل خواب یا “حملات خواب” بدون هشدار شود.

یکی دیگر از علائم بارز نارکولپسی در طول روز، از دست دادن ناگهانی کنترل عضلانی یا کاتاپلکسی است. این علامت می تواند یک احساس خفیف ضعف یا فروپاشی کامل بدن باشد. می تواند از ثانیه تا یک دقیقه طول بکشد. کاتاپلکسی مربوط به بی حرکتی عضلانی یا “فلج” است که بخشی از خواب REM است. اغلب با احساسات یا خستگی ایجاد می شود.

در طول خواب، نارکولپسی ممکن است باعث بی خوابی، رویاهای واضح و اغلب ترسناک یا توهم و فلج موقت شود. توهم و فلج هر دو ممکن است در طول فرآیند به خواب رفتن یا بیدار شدن رخ دهند.

اگر به نارکولپسی مبتلا هستید، ممکن است افسردگی یا علائم دیگری مانند تمرکز، توجه یا حافظه ضعیف را تجربه کنید. اینها ممکن است نتیجه خستگی شدید و کمبود انرژی ناشی از خواب با کیفیت و خواب آلودگی در طول روز باشد.

درمان نارکولپسی

پزشک ممکن است این داروها را تجویز کند:

محرک هایی مانند آرمودافینیل (Nuvigil)، دکستروآمفتامین (Adderall)، متیل فنیدات (Desoxyn) یا مودافینیل (Provigil) معمولاً برای کمک به بیدار ماندن افراد استفاده می شوند.

داروهای ضد افسردگی مانند داروهای سه حلقه ای یا مهارکننده های بازجذب سروتونین می توانند به کاتاپلکسی، توهم و فلج خواب کمک کنند.
پیتولیسانت (واکیکس): نحوه عملکرد آن مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد روی گیرنده‌های هیستامین در مغز تأثیر می‌گذارد تا به شما کمک کند بیدار بمانید.

سدیم اکسی‌بات (Xyrem)، یک مضعف کننده سیستم عصبی مرکزی، به کنترل کاتاپلکسی کمک می‌کند، زمانی که فرد ناگهان احساس ضعف یا فروپاشی می‌کند.

سوریامفتول (Sunosi)، یک مهارکننده بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین با اثر دوگانه، به بیماران کمک می کند مدت بیشتری بیدار بمانند.

دو یا سه چرت در طول روز ممکن است خواب آلودگی روزانه ناشی از نارکولپسی را بهبود بخشد. یک رژیم غذایی خوب و ورزش منظم ممکن است علائم نارکولپسی را بهبود بخشد.

افسردگی و خواب آلودگی مفرط

احساس غم و اندوه، اضطراب و ناامیدی که تداوم می یابند از علائم افسردگی هستند. علائم دیگر شامل مشکلات فراموشی و تمرکز و همچنین از دست دادن انرژی است. اغلب، فعالیت هایی که زمانی لذت بخش بودند، دیگر نیستند. علائم فیزیکی افسردگی ممکن است شامل کمردرد یا ناراحتی معده باشد.

افسردگی به شدت با مشکلات خواب و خواب آلودگی مرتبط است. تشخیص اینکه آیا افسردگی باعث مشکلات خواب می شود یا مشکلات خواب باعث افسردگی می شود، همیشه آسان نیست. در برخی موارد، هر دو ممکن است باشد. مشکلات خواب و افسردگی ممکن است عوامل خطر مشترک داشته باشند و به همان درمان پاسخ دهند.

انواع مختلفی از اختلالات خواب با افسردگی مرتبط هستند. اینها شامل بی خوابی، آپنه انسدادی خواب و سندرم پای بیقرار است. افراد مبتلا به بی خوابی ممکن است 10 برابر بیشتر در معرض افسردگی باشند.

درمان افسردگی

برخی از موثرترین درمان‌های افسردگی عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT). این رویکرد شامل هدف قرار دادن افکاری است که منجر به احساسات افسردگی و تغییر رفتارهایی می شود که افسردگی را بدتر می کند.

داروها. شامل داروهای ضدافسردگی و ضد تشنج های تثبیت کننده خلق و خو یا لیتیوم برای افسردگی مرتبط با اختلال دوقطبی است.

ورزش و تغییر رژیم غذایی. این شامل محدود کردن کافئین و الکل است.

بی خوابی و خواب آلودگی مفرط

تا 35 درصد از بزرگسالان بی خوابی دارند که مشکل در خوابیدن یا خواب ماندن است. می تواند موقت یا طولانی مدت باشد. مواردی که می توانند باعث ایجاد یا بدتر شدن آن شوند عبارتند از:

استرس

• برنامه خواب نامنظم
• کافئین، نیکوتین، الکل و برخی داروها
• بیماری جسمی یا روانی
• بیش فعالی
• زوال عقل
• سایر اختلالات خواب مانند آپنه یا سندرم پاهای بی قرار

درمان های بی خوابی

درمان های بی خوابی عبارتند از:

بهبود عادات خواب. ممکن است هر روز در ساعت مشخصی بخوابید و بیدار شوید. سر و صدا، نور و حواس پرتی را در اتاق خواب خود حذف کنید. و از تماشای صفحه نمایش، کافئین و الکل بعد از یک ساعت معین اجتناب کنید.

درمان شناختی رفتاری (CBT). شما این خدمات را از یک روانشناس آموزش دیده دریافت می کنید، که تلاش می کند تا نگرانی های شما در مورد خواب را با باورهای سالم تر جایگزین کند.

دارو. اگر عادات خواب بهتر و CBT برای بی خوابی موثر نبودند، پزشک ممکن است داروهایی از جمله بنزودیازپین ها (آرامبخش ها)، انواع جدیدتر آرام بخش ها به نام غیر بنزودیازپین ها یا “داروهای Z”، آگونیست های ملاتونین یا آگونیست های گیرنده اورکسین را تجویز کند. به خاطر داشته باشید که این داروها به دلیل شیوع بالای سوء مصرف شناخته شده اند.

پرخوابی و خواب آلودگی بیش از حد

پرخوابی چیزی است که پزشکان آن را شرایط مختلفی می نامند که در آن اغلب احساس خستگی بیش از حد یا خواب بیش از حد می کنید. این موضوع می تواند به دلیل بیماری هایی مانند صرع یا بیماری پارکینسون یا شرایط روانی مانند افسردگی رخ دهد. این همچنین علامت اصلی نارکولپسی و وضعیتی به نام سندرم کلاین-لوین است. برخی از داروها و همچنین مصرف الکل و مواد مخدر نیز می توانند باعث آن شوند. گاهی اوقات، این خواب آلودگی بیش از حد دلیل شناخته شده ای ندارد. به آن پرخوابی ایدیوپاتیک می گویند.

درمان پرخوابی

FDA کلسیم، منیزیم، پتاسیم و اکسی‌بایت‌های سدیم (Xywav) را برای درمان IH در بزرگسالان تأیید کرده است. اعتقاد بر این است که از طریق مواد شیمیایی مانند دوپامین و مسیرهای مغزی آن که در بیداری نقش دارند، کار می کند. محرک محسوب نمی شود. علاوه بر این، داروهای مورد استفاده برای نارکولپسی به بسیاری از افراد مبتلا به پرخوابی کمک می کند. عادات خواب بهتر نیز ممکن است تفاوت ایجاد کند.

سایر اختلالات خواب و خواب آلودگی بیش از حد

برخی دیگر از اختلالات خواب که ممکن است باعث خواب آلودگی بیش از حد شوند عبارتند از:

اختلالات خواب ریتم شبانه روزی، گروهی از شرایط ناشی از مشکلات مربوط به «ساعت» داخلی بدن شما. این ممکن است باعث شود که شما خیلی دیر بخوابید، خیلی زود از خواب بیدار شوید یا برای تطبیق با برنامه خواب مشکل داشته باشید. این شرایط می تواند خفیف باشد، مانند جت لگ، یا جدی تر.

اختلال حرکت دوره ای اندام. در این بیماری نادر، پاها و گاهی اوقات بازوهای شما هنگام خواب تکان می‌خورند. شما حتی ممکن است از این اتفاق آگاه نباشید. این همان سندرم پای بیقرار نیست، اگرچه برخی افراد آن را همراه با RLS دارند.

مراقبت از خود برای خواب آلودگی

• یک برنامه خواب ثابت داشته باشید.
• قبل از خواب کارهای آرامش بخش انجام دهید.
• از اتاق خواب خود فقط برای خواب و رابطه جنسی استفاده کنید.

وقتی نوبت به خواب می‌رسد، آیا می‌توانید چیزهای خوبی داشته باشید؟ درست است که خواب خوب شبانه برای سلامتی ضروری است. اما پرخوابی با بسیاری از مشکلات پزشکی از جمله دیابت، بیماری قلبی و افزایش خطر مرگ مرتبط است.

با این حال، محققان با دقت به این نکته توجه دارند که دو عامل دیگر – افسردگی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین – به شدت با پرخوابی مرتبط هستند. این دو عامل ممکن است دلیل اثرات منفی مشاهده شده بر سلامت باشند. به عنوان مثال، افراد با وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین ممکن است دسترسی کمتری به مراقبت‌های بهداشتی داشته باشند و در نتیجه بیماری‌های تشخیص داده نشده بیشتری مانند بیماری قلبی داشته باشند که به نوبه خود ممکن است باعث پرخوابی شود.

مشکلات پزشکی مرتبط با پرخوابی

دیابت. مطالعات نشان داده اند که خواب زیاد یا کم خوابیدن هر شب می تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.

چاقی. کم خوابی یا زیاد خوابیدن نیز می تواند باعث وزن بیش از حد شما شود. یک مطالعه اخیر نشان داد افرادی که هر شب 9 تا 10 ساعت می‌خوابیدند، 21 درصد بیشتر از افرادی که بین هفت تا هشت ساعت می‌خوابیدند، در یک دوره شش ساله چاق می‌شوند. این ارتباط بین خواب و چاقی حتی زمانی که مصرف غذا و ورزش در نظر گرفته می شد، یکسان باقی می ماند.

سردرد. برای برخی از افراد مستعد سردرد، خواب طولانی تر از حد معمول در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات می تواند باعث سردرد شود. محققان بر این باورند که این به دلیل تأثیر پرخوابی بر برخی انتقال دهنده های عصبی در مغز از جمله سروتونین است. افرادی که در طول روز بیش از حد می خوابند و خواب شبانه خود را مختل می کنند، ممکن است صبح ها نیز دچار سردرد شوند.

کمر درد. زمانی بود که پزشکان به افرادی که از کمردرد رنج می‌بردند می‌گفتند مستقیم به رختخواب بروند. اما آن روزها مدتهاست که گذشته است. هنگامی که کمردرد دارید، ممکن است حتی نیازی به کاهش برنامه ورزشی منظم خود نداشته باشید. با پزشک خود چک کنید. اکنون پزشکان به مزایای سلامتی حفظ سطح مشخصی از فعالیت پی برده اند. و توصیه می کنند در صورت امکان بیش از حد معمول نخوابید.

افسردگی. اگرچه بی خوابی بیشتر از پرخوابی با افسردگی مرتبط است، تقریباً 15 درصد از افراد مبتلا به افسردگی بیش از حد می خوابند. این ممکن است به نوبه خود افسردگی آنها را بدتر کند. به این دلیل که عادات خواب منظم برای روند بهبودی مهم هستند.

بیماری قلبی. در مطالعه سلامت پرستاران نزدیک به 72000 زن شرکت داشتند. تجزیه و تحلیل دقیق داده های آن مطالعه نشان داد زنانی که 9 تا 11 ساعت در شب می خوابند، 38 درصد بیشتر از زنانی که 8 ساعت می خوابند، در معرض ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب هستند. محققان هنوز دلیلی برای ارتباط بین پرخوابی و بیماری قلبی شناسایی نکرده اند.

مرگ. مطالعات متعدد نشان داده است افرادی که 9 ساعت یا بیشتر در شب می خوابند، نسبت به افرادی که 7 تا 8 ساعت در شب می خوابند، به میزان قابل توجهی میزان مرگ و میر بیشتری دارند. دلیل خاصی برای این همبستگی مشخص نشده است. اما محققان دریافتند که افسردگی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین نیز با خواب طولانی‌تر مرتبط است. آنها حدس می زنند که این عوامل می تواند با افزایش مشاهده شده در مرگ و میر برای افرادی که بیش از حد می خوابند مرتبط باشد.