همه چیز درباره بوپروپیون

بوپروپیون که با نام های تجاری wellbutrin، zyban، wellban نیز شناخته می شود، برای درمان افسردگی استفاده می شود. بوپروپیون همچنین برای درمان اختلال عاطفی فصلی (SAD: دوره‌های افسردگی که در همان زمان هر سال اتفاق می‌افتد؛ معمولاً در پاییز و زمستان اما به ندرت ممکن است در ماه‌های بهار یا تابستان رخ دهد.) استفاده می‌شود. بوپروپیون برای کمک به ترک سیگار استفاده می شود. بوپروپیون در دسته ای از داروها به نام داروهای ضد افسردگی قرار دارد و با افزایش انواع خاصی از فعالیت در مغز عمل می کند.

بوپروپیون چگونه باید استفاده شود؟

بوپروپیون به صورت قرص و قرص رهش پایدار یا طولانی مدت (با اثر طولانی) از راه خوراکی مصرف می شود. قرص معمولی (ولبوترین) معمولاً سه بار در روز، با دوزهای حداقل 6 ساعت یا چهار بار در روز، با دوزهای حداقل 4 ساعت مصرف می شود. قرص رهش پایدار (Wellbutrin SR، Zyban) معمولاً دو بار در روز با دوزهای حداقل 8 ساعت مصرف می شود. قرص انتشار طولانی مدت (Aplenzin، Wellbutrin XL) معمولاً یک بار در روز در صبح مصرف می شود. دوزهای قرص رهش طولانی مدت باید حداقل با فاصله 24 ساعت مصرف شود. هنگامی که بوپروپیون برای درمان اختلال عاطفی فصلی استفاده می شود، معمولاً یک بار در روز در صبح از اوایل پاییز شروع می شود، تا زمستان ادامه می یابد و در اوایل بهار متوقف می شود. گاهی اوقات دوز کمتری از بوپروپیون به مدت 2 هفته قبل از قطع دارو مصرف می شود. اگر دارو باعث ناراحتی معده شما شد، بوپروپیون را همراه غذا مصرف کنید. اگر در به خواب رفتن یا خواب ماندن مشکل دارید، بوپروپیون را خیلی نزدیک به زمان خواب مصرف نکنید. بوپروپیون را هر روز تقریباً در همان زمان مصرف کنید. دستورالعمل های روی برچسب نسخه خود را به دقت دنبال کنید و از پزشک خود بخواهید هر قسمتی را که متوجه نمی شوید توضیح دهد. بوپروپیون را دقیقا طبق دستور مصرف کنید. کمتر یا بیشتر از آن مصرف نکنید یا بیشتر از آنچه پزشک تجویز کرده است مصرف نکنید. قرص های رهش پایدار و طولانی مدت را به طور کامل ببلعید. آنها را شکافته، نجوید یا خرد نکنید. احتمالاً پزشک شما را با دوز کم بوپروپیون شروع می کند و به تدریج دوز شما را افزایش می دهد. ممکن است 4 هفته یا بیشتر طول بکشد تا بتوانید فواید کامل بوپروپیون را احساس کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید به مصرف بوپروپیون ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک، مصرف بوپروپیون را قطع نکنید. پزشک ممکن است دوز شما را به تدریج کاهش دهد.

کاربردهای دیگر این دارو

بوپروپیون همچنین گاهی اوقات برای درمان دوره‌های افسردگی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی (اختلال افسردگی شیدایی؛ بیماری که باعث دوره‌های افسردگی، دوره‌های شیدایی و سایر خلق‌وخوهای غیرطبیعی می‌شود) و برای درمان اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی استفاده می‌شود.  در مورد خطرات احتمالی استفاده از این دارو برای بیماری خود با پزشک خود صحبت کنید. این دارو ممکن است برای مصارف دیگر نیز تجویز شود.

قبل از مصرف بوپروپیون، چه اقدامات احتیاطی را باید رعایت کنم؟

اگر به بوپروپیون، هر داروی دیگر یا هر یک از ترکیبات موجود در قرص بوپروپیون حساسیت دارید، به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید. از داروساز خود بپرسید یا راهنمای دارو را برای لیستی از مواد تشکیل دهنده بررسی کنید. اگر از یک مهارکننده مونوآمین اکسیداز (MAO) مانند ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، فنلزین، سلژیلین و ترانیل سیپرومین استفاده می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر در 14 روز گذشته مصرف یک مهارکننده MAO را متوقف کرده اید. احتمالاً پزشک به شما خواهد گفت که بوپروپیون مصرف نکنید. بیش از یک محصول حاوی بوپروپیون را همزمان مصرف نکنید. ممکن است داروی زیادی دریافت کنید و عوارض جانبی شدیدی را تجربه کنید. به پزشک و داروساز خود بگویید که چه داروهای دیگری با نسخه و بدون نسخه، ویتامین ها، مکمل های غذایی و محصولات گیاهی مصرف می کنید یا قصد دارید مصرف کنید. حتما در صورت مصرف، به موارد زیر اشاره کنید: انسولین یا داروهای خوراکی برای دیابت، داروهایی برای ضربان قلب نامنظم مانند پروپافنون،  داروهای ضد روانپریشی مانند هالوپریدول یا ریسپریدون، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، چسب نیکوتین، استروئیدهای خوراکی مانند دگزامتازون، سایر داروهای ضد افسردگی مانند سیتالوپرام، دزیپرامین، فلوکستین، فلووکسامین، ایمی پرامین، نورتریپتیلین و پاروکستین، آرام بخش ها و قرص های خواب آور. پزشک ممکن است نیاز به تغییر دوز داروهای شما داشته باشد یا شما را به دقت از نظر عوارض جانبی تحت نظر داشته باشد.

اگر یک نوبت را فراموش کردم، چه کار کنم؟

دوز فراموش شده را رها کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. همیشه اجازه دهید زمان کامل برنامه ریزی شده بین دوزهای بوپروپیون بگذرد. برای جبران نوبت فراموش شده دوز بیشتری مصرف نکنید.

اگر بیش از حد مصرف کنم چه اتفاقی می افتد؟

به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید. مصرف بیش از حد بوپروپیون می تواند کشنده باشد. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل سفتی عضلات، توهم، ضربان قلب سریع یا ناهموار، تنفس کم عمق یا غش باشد.

عوارض جانبی بوپروپیون

در صورت داشتن هر یک از این علائم واکنش آلرژیک به بوپروپیون مانند کهیر، خارش، تب، غدد متورم، تنفس دشوار، تورم در صورت یا گلو یا یک واکنش شدید پوستی مثل تاول یا پوست اندازی  و تب، گلودرد یا سوزش کمک فوری پزشکی دریافت کنید.

هرگونه علائم جدید یا بدتر شدن آنها را به پزشک خود گزارش دهید، مانند: تغییرات خلق و خو یا رفتار، اضطراب، افسردگی، حملات پانیک، مشکل خواب، یا اگر احساس می کنید تکانشی، تحریک پذیر، بی قرار، خصمانه، پرخاشگر، بی قرار، بیش فعال (ذهنی یا فیزیکی) هستید. ، افسرده تر باشید یا به خودکشی یا آسیب رساندن به خودتان فکر کنید.

اگر موارد زیر را دارید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

• تشنج
• گیجی، تغییرات غیرعادی در خلق و خو یا رفتار
• تاری دید، دید تونلی، درد یا تورم چشم، یا دیدن هاله در اطراف نورها
• ضربان قلب سریع یا نامنظم
• یک دوره شیدایی، افزایش انرژی، رفتار بی پروا، احساس خوشحالی یا تحریک پذیری شدید، صحبت بیش از حد معمول، مشکلات شدید خواب

عوارض جانبی رایج بوپروپیون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خشکی دهان، گلودرد، گرفتگی بینی
• زنگ زدن در گوش
• تاری دید
• حالت تهوع، استفراغ، درد معده، از دست دادن اشتها، یبوست
• مشکلات خواب (بی خوابی)
• لرزش، تعریق، احساس اضطراب یا عصبی
• ضربان قلب سریع
• سردرگمی، آشفتگی، پرخاشگری
• جوش زدن و خارش
• کاهش وزن
• افزایش ادرار
• سردرد، سرگیجه
• درد عضلانی یا مفصلی

این لیست کاملی از عوارض جانبی نیست و ممکن است موارد دیگری نیز رخ دهد.

از چه چیزی باید اجتناب کرد

نوشیدن الکل همراه با بوپروپیون ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد. اگر به طور منظم الکل می نوشید، قبل از تغییر مقدار مصرف با پزشک خود صحبت کنید. این دارو همچنین می تواند در افرادی که الکل زیاد می نوشند و سپس با شروع مصرف دارو به طور ناگهانی نوشیدن را ترک می کنند، تشنج ایجاد کند. بوپروپیون ممکن است تفکر یا واکنش شما را مختل کند. اگر رانندگی می کنید یا کاری انجام می دهید که نیاز به هوشیاری دارد، مراقب باشید.