تست اختلال شخصیت وابسته

بسیاری از ما برای راحتی و حمایت به دیگران متکی هستیم. اگر تا به حال با کمبود اعتماد به نفس مواجه شده اید، با افرادی که با این تشخیص دست و پنجه نرم می کنند وجه اشتراک دارید. با این حال، توجه به این نکته مهم است که فقط به این دلیل که برخی از علائم این اختلال را دارید به این معنی نیست که نیاز به تشخیص و درمان دارید. کسانی که شخصیت وابسته دارند، علائم روزمره ناامنی و اتکا به دیگران را برای اطمینان به سطحی می‌برند که نیاز به درمان بالینی دارد. برای اطلاعات بیشتر مطلب اختلال شخصیت وابسته را مطالعه کنید.

علت های اختلال شخصیت وابسته

مورد آزار قرار گرفتن در کودکی یا قرار گرفتن در یک رابطه خشونت آمیز در بزرگسالی می تواند باعث ایجاد احساس ناامنی شود که بعداً در زندگی از کنترل خارج می شود. والدین بیش از حد محافظ و اعضای خانواده که با اضطراب دست و پنجه نرم می کنند نیز می توانند باعث شخصیت وابسته شوند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد زنان بیشتر از مردان به این اختلال مبتلا می شوند، اما هیچ کس نمی داند که آیا این به دلیل تفاوت های بیولوژیکی یا محیطی است.

مشکلاتی که اختلال شخصیت وابسته به وجود می آورد

بسیاری از مشکلات می توانند در ارتباط با اختلال شخصیت وابسته ایجاد شوند. به عنوان مثال، استرس مداوم می تواند شما را به نوشیدن یا استفاده از مواد مخدر برای مقابله سوق دهد. این می تواند منجر به اختلالاتی شود که در آن اختلال مصرف مواد باعث بدتر شدن مشکل سلامت روان می شود و بالعکس. اختلال شخصیت وابسته نیز می تواند بر روابط فشار وارد کند. فردی که شخصیت وابسته دارد، به اطمینان تقریبا دائمی نیاز دارد، می تواند عزیزان خود را ناامید کند و بین آن دو تضاد ایجاد کند. با دور شدن دوستان و خانواده، فرد ممکن است وسوسه شود که حتی بیشتر به این افراد بچسبد، که فقط آنها را بیشتر دور می کند. با از بین رفتن روابط مهم، علائم می توانند حتی شدیدتر شوند و افسردگی ایجاد شود. این نوع رفتار همچنین می تواند افراد را به سمت روابط توهین آمیز سوق دهد. با تلاش مداوم برای راضی کردن شریک زندگی خود، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است متوجه نشوند که با آنها با محبت یا احترام رفتار نمی شود. متأسفانه، روابط آزاردهنده، دریافت مراقبت های بهداشت روانی حیاتی را سخت تر می کند.

تست شخصیت وابسته

هر یک از سوالات زیر را به دقت بخوانید و با یکی از دو عبارت (موافقم) یا (مخالفم)، به آن‌ها پاسخ دهید. در پاسخ به این سوالات رفتار غالب خود را در نظر بگیرید. اگر این عبارت صرفا در یک یا دو مورد خاص، راجع به شما مصداق پیدا کرده است، لازم نیست با (موافقم) به آن پاسخ دهید. توجه داشته باشید که پاسخ درست یا غلط در این آزمون معنایی ندارد و آنچه مهم است نوع رفتار شما می‌باشد.

1. وقتی می‌خواهم راجع به چیزی تصمیم بگیرم، باید دیگران هم با تصمیم من موافق باشند، درغیر این صورت آشفته می‌شوم.

موافقم      مخالفم

2. اغلب اوقات سعی می‌کنم از دیگران بخواهم در کارها به من کمک کنند یا کاری را برایم انجام دهند در غیر این صورت احساس ‌می‌کنم از پس این کار بر نخواهم آمد.

موافقم      مخالفم

3. وقتی با نظر دیگران مخالفم، هرگز مخالفتم را بیان نمی‌کنم زیرا می‌ترسم که از من ناراحت شوند یا تنهایم بگذارند.

موافقم      مخالفم

4. وقتی می‌خواهم کاری را شروع کنم، حتی اگر به آن مسلط باشم باز هم احساس می‌کنم به کمک دیگران نیاز دارم.

موافقم      مخالفم

5. گاهی اوقات برای راضی نگه داشتن دوستان و اطرافیان کارهایی را انجام می‌دهم که اصلا به آن‌ها علاقه‌ای ندارم.

موافقم      مخالفم

6. وقتی تنها می‌مانم دچار ترس شدید می‌شوم؛ احساس می‌کنم به تنهایی از عهده کارهایم برنخواهم آمد.

موافقم      مخالفم

7. بعد از تمام شدن رابطه‌هایم به سرعت دنبال شروع رابطه جدیدی هستم زیرا از تنها ماندن می‌ترسم.

موافقم      مخالفم

8. گاهی اوقات بی‌دلیل دچار این ترس می‌شوم که اگر تنها بمانم چطور باید کارهایم را انجام دهم.

موافقم      مخالفم

9. من معتقدم توانایی انجام هیچ کاری را به تنهایی ندارم.

موافقم      مخالفم

10. حتی اگر در یک رابطه آزار ببینم، بازهم ارتباطم را ادامه می‌دهم.

موافقم      مخالفم

11. اغلب اوقات حتی وقتی فکر می‌کنم که حق با من است، از دیگران عذرخواهی می‌کنم.

موافقم      مخالفم

12. از نظر من تنها بودن وحشتناک است.

موافقم      مخالفم

تفسیر تست شخصیت وابسته

برای سوال‌هایی که با عبارت (مخالفم)، به آن‌ها پاسخ داده‌اید نمره (1) و برای سوال‌هایی که با عبارت (موافقم)، به آن‌ها پاسخ داده‌اید، نمره (2) را در نظر بگیرید. نمرات تمام سوالات خود را با هم جمع کنید.

نمرات بین 12 تا 16

افرادی که نمرات آن‌ها 16 یا پایین‌تر از آن باشد، نشانه‌های اختلال شخصیت وابسته را نشان نمی‌دهند. این افراد در روابط و زندگی خود مشکل چندانی ندارند و می‌توانند به تنهایی کارهایشان را به انجام برسانند.

نمرات 17 تا 20

اگر نمره شما در این طیف قرار گرفته است، شما ویژگی‌های اختلال شخصیت وابسته را دارید. احتمالا راضی نگه داشتن دیگران و دریافت تایید آن‌ها، برای شما اهمیت بسیاری دارد. بهتر است برای بهبود بخشیدن به نقاط ضعف خود و رها شدن از وضعیت وابستگی، به یک مشاور مراجعه نمایید.

نمرات 21 و بالاتر

اگر شما در این آزمون حداقل 21 نمره کسب کرده باشید، به این معناست که در حدود 90 درصد از نشانه‌های اختلال شخصیت وابسته را دارید و بهتر است برای شروع درمان، از یک متخصص کمک بگیرید.

درمان اختلال شخصیت وابسته

مانند بسیاری از اختلالات شخصیت، افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته معمولاً به دنبال درمان خود این اختلال نیستند. در عوض، زمانی که مشکلی در زندگی‌شان که اغلب ناشی از تفکر یا رفتار مرتبط با این اختلال است، طاقت‌فرسا شود و دیگر قادر به مقابله نباشند، ممکن است به دنبال درمان باشند. افراد مبتلا، مستعد ابتلا به افسردگی یا اضطراب هستند، علائمی که ممکن است فرد را وادار به درخواست کمک کند. روان درمانی روش اصلی درمان در این اختلال است. هدف درمان این است که به فرد مبتلا کمک کند تا فعال تر و مستقل تر شود و یاد بگیرد که روابط سالم ایجاد کند. درمان کوتاه مدت با اهداف خاص زمانی ترجیح داده می شود که تمرکز بر مدیریت رفتارهایی باشد که با عملکرد تداخل دارند. اغلب برای درمانگر و بیمار مفید است که با هم به نقش درمانگر توجه کنند تا راه‌هایی را بشناسند که در آن بیمار ممکن است همان نوع اتکای منفعلانه را در رابطه درمانی ایجاد کند که خارج از درمان اتفاق می‌افتد. راهبردهای خاص ممکن است شامل آموزش قاطعیت برای کمک به فرد مبتلا در ایجاد اعتماد به نفس و درمان شناختی رفتاری (CBT) برای کمک به فرد برای ایجاد نگرش ها و دیدگاه های جدید در مورد خود نسبت به سایر افراد و تجربیات باشد. تغییر معنادارتر در ساختار شخصیتی معمولاً از طریق روان درمانی روانکاوانه یا روان پویشی طولانی مدت دنبال می شود، جایی که تجربیات رشد اولیه مورد بررسی قرار می گیرند زیرا ممکن است شکل گیری مکانیسم های دفاعی، سبک های مقابله ای، و الگوهای دلبستگی و صمیمیت را در روابط نزدیک شکل دهند. دارو ممکن است برای درمان افراد مبتلا که از مشکلات مرتبط مانند افسردگی یا اضطراب نیز رنج می برند استفاده شود. با این حال، درمان دارویی به خودی خود معمولا مشکلات اصلی ناشی از اختلالات شخصیت را درمان نمی کند. علاوه بر این، داروها باید به دقت کنترل شوند، زیرا افراد مبتلا به این اختلال به آنها وابسته می شوند یا از برخی داروهای تجویزی سوء استفاده می کنند.

امتیاز 5 (1 مشارکت)
مطالب مرتبط
نظر دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.