رازداری
رازداری و توانایی محرمانه نگه داشتن اطلاعات در مواقع ضروری، در طیف وسیعی از شرایط بسیار اهمیت دارد.
رازداری یک فاکتور مهم در هوش هیجانی می باشد.
ممکن است بارها، هم در خانه و هم در محل کار، کسی چیزی را به شما بگوید یا شما از اتفاقی آگاه شوید، شما نباید آن را بیشتر گسترش دهید.
با این وجود چگونه می توانید آن موقعیت ها را شناسایی کرده و مطمئن باشید که درست رفتار می کنید؟
برخی از اطلاعات همیشه محرمانه است، مانند اطلاعات مربوط به سلامتی یا سابقه پزشکی کسی، به ویژه اگر به یک متخصص مراقبت های بهداشتی داده شود.
یادگیری راه هدایت کشتی خود در آب های پرتلاطم رازداری، بسیار چالش برانگیز است. این نوشته برای یاری شما در این مسیر طراحی شده است.
مقاله مرتبط: مهم ترین مهارت های هوش هیجانی که باید داشته باشید!
رازداری چیست؟
رازداری حفظ اسرار، و محرمانه نگه داشتن مسائل خصوصی است که دیگران نباید از آن اطلاع کسب کنند. حفظ راز و اسرار محرمانه برای انسان ها از اهمیت ویژه برخوردار بوده و در میان گذاشتن آن با افرادی در مواقعی درد سر ساز بوده است .
انواع مختلفی از اطلاعات وجود دارد که محرمانه هستند، از جمله اطلاعات شخصی (نام، آدرس، اطلاعات تماس و غیره)، اطلاعات پزشکی یا بهداشتی و اطلاعات مربوط به رفتار یا عادت ها و فعالیت های افراد. برخی از انواع اطلاعات توسط قانون محافظت می شود، از جمله اطلاعات شخصی.بنابراین مفید است که قبل از اینکه اطلاعات دیگران را به اشتراک بگذارید، از قوانین آگاهی داشته باشید.
قانون محافظت از اطلاعات و رازداری
بسیاری از کشور ها و سرزمین ها قوانین رسمی برای محافظت از اطلاعات شهروندان دارند.
مانند انگلستان و اروپا که از سال 2018 مقررات کلی حفاظت از داده ها به اجرا درآمد.
فارغ از محل زندگی یا محل کار، اگر اطلاعاتی دارید که می تواند به شناسایی افراد کمک کند؛ از جمله نام، آدرس، سایر اطلاعات تماس و هرگونه اطلاعات خصوصی مانند سوابق پزشکی یا مشخصات بانکی به صورت زیر عمل کنید.
برای محافظت از این اطلاعات تلاش کنید به طور مثال از طریق پوشه بندی و قفل اطلاعات
از قوانین محافظتی اطلاعات شخصی در کشور خود آگاه شوید و اگر نیاز است برای یافتن این اطلاعات
رازداری شغلی
برخی از افراد حرفه ای در طول کار خود اطلاعات بسیار حساسی را به دست می آورند، به طور مثال:
- پزشکان و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی اطلاعاتی در مورد سابقه پزشکی بیماران خود و شرایط فعلی آنها دارند. این نوع اطلاعات می تواند توانایی افراد در به دست آوردن شغل، وام های بانکی، وام های رهنی و بیمه زندگی تحت تأثیر قرار دهد.
- حسابداران اطلاعاتی در مورد درآمد، مخارج و وضعیت مالیات مشتریان خود دارند. افشای هر کدام از این اطلاعات حداقل به شهرت افراد آسیب می رساند.
- وکلا ممکن است اطلاعاتی در مورد پرونده های دادگاه فعلی داشته باشند. به عنوان مثال، در انگلستان، در حال حاضرپرونده های دادگاه خانواده با قوانین مربوط به محرمانه بودن محدود می شوند که به این معنی است که هیچ کس مجاز نیست جزئیات بیشتری از پرونده دادگاه را برای اشخاص ثالث افشا کند.
- روزنامه نگاران اغلب اطلاعات محرمانه ای را در طول کار خود به دست می آورند. ممکن است، به عنوان مثال، از آنها خواسته شود که اطلاعات خود را فاش نکنند یا اطلاعات خاصی را برای مدتی حفظ کنند تا از پیش داوری های یک پرونده قضایی جلوگیری شود.
فراتر از الزامات قانونی، از بسیاری از متخصصان انتظار می رود که در مورد رازداری از ارگانهای حرفه ای خود پیروی کنند، و نهاد های حرفه ای روشهای خاص نظارت بر عملکردها دارند. به عنوان مثال، شورای پزشکی عمومی انگلستان در مورد روشهای خوب مدیریت اطلاعات محرمانه بیمار، قوانینی ارائه می دهد و انتظار می رود همه پزشکان در انگلیس این موضوع را دنبال کنند.
شایعه پراکنی
هیچ بحثی درباره رازداری را نمی توان بدون لمس شایعات کامل درک کرد
شایعه به عنوان صحبت بیهوده یا افترا تعریف می شود بنابراین اطلاعات غیرمستند از طریق صحبت و گفتگو گسترش پیدا می کنند.
ممکن است مانند یک گفت و گوی دوستانه به نظر برسد، اما انتشار ادعاهای نادرست یا غیرواقعی در مورد دیگران می تواند به آبرو آنها آسیب برساند و اثرات طولانی مدتی بر زندگی افراد داشته باشد.
حتی فقط پرسیدن این سوال که “آیا فکر می کنید حقیقت دارد که فلانی فلان کار را انجام داده است؟” می تواند در گسترش اطلاعات بیشتر تأثیر بگذارد.
به عنوان یک اصل کلی، به اشتراک گذاشتن شایعات ایده بدی است و باید همیشه از آن اجتناب کرد.
انتقال اطلاعاتی که از شخص ثالث شنیده اید بسیار نادرست است.
به اشتراک گذاری اطلاعاتی که یک شخصی به شما اعتماد کرده است و آن را با شما در میان گذاشته است از تمامی این موارد نادرست تر است.
اگر شخصی به شما اعتماد کرده و اطلاعاتی را با شما در میان گذاشته است به این معنا است که او مطمئن بوده است که شما اطلاعات را فاش نمی کنید. پس این کار را انجام ندهید!
یکی از چیزهایی که باعث افشای یک راز، چه راز خودتان و چه راز دیگری می شود عادت های غلطی است که ممکن است برای شما گران تمام شوند. مثل دادن اطلاعات غیرضرور به افرادی که نمی شناسید یا گفتن بی دلیل هر حرفی حتی به کسانی که می شناسید. تا زمانی که سری در اختیار شماست او اسیر شماست اما وقتی آشکار شد شما اسیر او هستید.
شاید بهترین سیاست برای جلوگیری از فاش کردن اطلاعات خصوصی دیگران این روش باشد
تصور کنید شخصی اطلاعات خصوصی شما را به اشتراک گذاشته است. در آن لحظه چه احساسی خواهید داشت و با آن فرد چه رفتاری نشان خواهید داد؟ پس قبل از فاش هر نوع اطلاعاتی، عواقب آن را بسنجید و خود را جای آن فرد بگذارید.