مرکز استعدادیابی کودکان در شرق تهران
کشف استعدادها در زمان کودکی و تمرکز بر روی آنها برای تربیت افراد متخصص و مستعد یکی از روش های نوین در جوامع پیشرفته است. استعدادیابی کودکان این فرصت را فراهم می کند تا شخص از ابتدا بر روی تخصص مورد علاقه و استعداد خود کار کرده و در جوانی بجای کسب دانش مقدماتی در حوزه مربوطه یک متخصص تمام عیار باشد. این موضوع علاوه بر بازخورد مستقیم بر روی آینده درخشان فرد، بازخورد غیر مستقیمی در افزایش سطح کارایی نیروی کاری کشور خواهد داشت. یکی از مراکز استعدادیابی کشور، مرکز مشاوره و روانشناختی ذهن آرا است. این مرکز با دارا بودن کادری مجرب و حرفه ای در این زمینه، آماده کمک به شما عزیزان می باشد.
استعدادیابی
“استعداد” در فرهنگ های لغت به معنای “توانایی ویژه و طبیعی” و “ظرفیت دستیابی به موفقیت” تعریف شده است. ریلی و ای. ام ویلیامز عقیده دارند استعدادیابی عبارت است از “فرآیند شناسایی ورزشکاران فعلی که توان بالقوه ای برای نخبه شدن دارند”. رینگر در تعریف کاربردی استعدادیابی اعتقاد دارد: استعدادیابی یعنی پیش بینی اجرا (عملکرد) از طریق سنجش ویژگی های جسمانی، روانی و اجتماعی و همچنین توانایی های تکنیکی.
خدمات ما: مرکز استعدادیابی کودکان
به طور کلی استعدادیابی، یعنی کشف و به فعالیت رساندن توانایی بالقوه مخصوص فرد و هدایت آنها در مسیر صحیح آن. استعدادیابی کودکان و مراجعه به مرکز استعدادیابی کودکان بسیار اهمیت دارد. چرا؟ می‌توان گفت که بزرگ ترین سرمایه نسل بشر، کودکان هستند. کودکان امید آینده ما هستند. راهنمایی و هدایت درست کودکان، طبق علاقه و ذوق و استعداد خودشان، و نه با اجبار وظیفه‌ای ارزشمندی است. چه بسیار کودکانی که با نشان دادن علاقه و استعداد در زمینه‌هایی حتی عجیب، صفحه مهمی از تاریخ را رقم زده‌اند و چه بسیار کودکانی که این ذوق و استعدادشان به تلخی از بین رفته است؛ چه ناشی از مسائل محیطی و چه ناشی از عدم توجه درست خانواده های آنها باشد.
مزایای استعدادیابی
- سرعت در پیشرفت
- پرداختن و رسیدن به هدف با احتمال بیشتر
- صرفه جویی در مصرف منابع مالی، انسانی
- جلوگیری از سر خوردگی
- حفظ انگیزه کودک و والدین
- ارتقا در سطح رکوردهای فردی
- افزایش اعتماد به نفس
مراحل استعدادیابی
مراحل استعداد یابی با حضور کودک و نوجوان و والدین او انجام می گیرد. حضور والدین جزیی از مراحل استعدادیابی می باشد و حضور آنها الزامی است. مراحل استعدادیابی در دو بخش تست و مصاحبه تخصصی با والدین و فرزند انجام می گیرد. در پایان مراحل استعدادیابی گزارشی مکتوب از تمامی ویژگی های کشف شده نقاط قوت و ضعف و همچنین راهکارهایی جهت پرورش استعدادهای کشف شده و کاهش نقاط ضعف به والدین تقدیم می شود. مدت زمان لازم جهت استعدادیابی بین ۶ تا ۱۰ ساعت در دو یا سه جلسه متناسب با همکاری والدین و فرزندشان با گروهاستعدادیابی می باشد.
پنج راه برای استعدادیابی در کودکان
فرزندان تان را با فعالیت‌های متنوعی آشنا کنید
تا جایی که می توانید سعی کنید فرزندتان را تنها به چیزی که خودتان دوست دارید و با آن آشنایید محدود نکنید. اگر شما در زمان بزرگ شدن تان با ورزش سر و کار داشته اید، طبیعی است که فرزندتان را درگیر ورزش کنید اما شاید او علاقه یا استعدادی در این زمینه نداشته باشد. بقیه فعالیت ها را نیز امتحان کنید. به دنبال فعالیت های دیگری هم که در منطقه شما موجودند باشید. ذهن خود و فرزندتان را برای موقعیت‌ها و فرصت‌های گوناگون باز بگذارید.
خود را با دنیای فرزندتان وفق بدهید
به تمام چیزهایی که فرزندتان می گوید گوش بدهید تا درمورد علایقش اطلاعات کسب کنید. کودکان پیوسته درباره چیزهایی که برایشان جالب است صحبت می کنند. حتی اگر آن موضوعات برای شما جذابیتی ندارد یا حوصله گوش دادن ندارید، این کار را بکنید. به حرف‌های فرزندتان درباره چیزهایی که دوست ندارد گوش بدهید. اگر بگوید به ورزش یا موسیقی علاقه‌ای ندارد اطلاعات ارزشمندی به شما داده‌است. همچنین به نشانه‌هایی که خودتان می فهمید توجه کنید. کودکی که از تمرین موسیقی بیزار است احتمالا خیلی به نواختن ساز علاقه‌مند نیست.
اشتیاق و استعداد فرزندتان را تشویق کنید
بارها داستان‌هایی درباره والدینی شنیده ایم که علاقه و استعداد فرزندشان را به این خاطر که آن را مناسب پیشرفتش ندیده‌اند از بین برده‌اند. از آن دسته والدینی نباشید که رویای فرزندش را نابود می‌کند. حتی اگر ایده و علاقه اش خیلی غیر واقعی به نظر برسد، بگذارید دنبال عشق و علاقه‌اش برود. شما که نمی دانید که چه آینده‌ای در انتظار اوست و دنیا برایش چه برنامه‌ای دارد.
از رها کردن چیزی نترسید
ممکن است فرزندتان فعالیت های متنوعی را برای مدتی امتحان کند و بعد به این نتیجه برسد که به آن علاقه ندارد. حتی اگر فرزندتان در یک فعالیت بسیار ماهر و با استعداد است، هیچ ایرادی ندارد که او این فعالیت را رها کند. مگر آن که متوجه شوید به عادت ناخوشایند شروع و رها کردن هر فعالیت بدون دلیل خاص دچار شده است. پرداختن به فعالیت های مختلف و در نهایت پی بردن به اینکه آن فعالیت، مناسب وی نیست هیچ ایرادی ندارد. به فرزندتان بگویید که باید این فعالیت یا این ترم را به اتمام برساند و سپس می‌تواند آن را رها کند. این کار به فرزندتان می آموزد که باید نسبت به فعالیتی که خودش شروع می کند، تعهد داشته باشد و سرمایه ای را هدر ندهد. باید فعالیتی را که خودش شروع کرده است بدون هرگونه سؤال یا فشار به دیگران به اتمام برساند.
به فرزندتان اجازه بدهید رهبر خود باشد
وقتی که صحبت انتخاب فعالیت مورد علاقه و استعداد کودک می‌شود، بهتر است که شما فقط نقش راهنمایی و هدایت او را بر عهده داشته باشید و بر اساس آنچه که می‌بینید و از فرزندتان می شنوید، به او پیشنهادهایی بدهید. می توانید علاقه و استعداد فرزندتان را تشویق کنید و او را با فعالیت های گوناگونی آشنا کنید و اینکه فرزندتان مایل به ادامه دادن آن فعالیت در بلند مدت باشد، به خودش مربوط است. هر کدام از فرزندان تان فردی بی همتا با آفرینشی بی نقص هستند. مجموعه علایق و استعدادهای مخصوص به خودشان را دارند که در نهایت رشد خواهد کرد و در نوع خودش مانند نعمتی خواهد بود که به این دنیا داده شده است. فرزندتان تا زمانی که به چیزی دست پیدا نکند که اورا از بقیه متمایز کند، زندگی شاد و لذت بخش همراه با هدف نخواهد داشت.
موانع رشد استعداد
گاهی برخی اشتباهات آگاهانه و ناآگاهانه والدین از موانع رشد استعداد در کودک می شود. استعداد و توانایی کودکان امری است که نیاز به توجه دارد. هر کودکی با خزانه ای از قابلیت ها و توانایی ها به دنیا می آید که به صورت نهفته در او وجود دارد و نیاز به شرایط مساعد برای رشد دارد. خانواده به عنوان اولین نهادی که کودک با آن سر و کار دارد، نقشی اساسی در رشد استعدادهای او دارد.
نگرانی بیش از حد والدین در مورد کودکان
بسیاری از والدین در مورد کودکان خود نگران اند و گاهی بیش از حد نگرانند. عمده نگرانی والدین در مورد اینکه آیا رشد فرزندشان نرمال است. آیا آنها در مدرسه و درس و زندگی خود موفق می شوند یا خیر؟ این در حالی است که کودکان ما مقاوم تر از آنند که ما فکر می کنیم. البته، این بدان معنا نیست که ما نباید به فرزندان مان فکر کنیم. البته طبیعی است که پدر و مادر در مورد فرزندان خود نگران باشند. با این حال، نگرانی دائمی والدین می تواند اثرات منفی بر شما و کودک شما خواهد داشت. در حقیقت نگرانی زیاد شما تاکیدی بر مشکل است نه بر راه حل. لازم است بدانید کودکان به راحتی می توانند درک کنند که شما نگران هستید و این نگرانی شما سبب استرس و نگرانی کودک شما نیز خواهد شد و همین امر نیز خود اثری منفی بر رشد توانایی و استعداد فرزندان دارد. به خاطر داشته باشید بچه ها به محیطی آرام و به دور از تنش و حتی نگرانی برای رشدی مطلوب نیاز دارند.
مقایسه کودک خود با دیگران
یکی از بزرگ ترین اشتباهات رایج والدین، مقایسه کودک خود با دیگر کودکان است. این در حالی است که هر کودک منحصر به فرد بوده و استعدادها و توانایی های مربوط به خود را دارد. هر کودک در سن خاص و مربوط به خود خزیدن، راه رفتن، صحبت کردن و … را یاد می گیرد. در واقع هر کودک از همان ابتدای تولد، یک جدول زمانی مربوط به رشد خود را دارد. بنابراین هر گونه تأخیر نباید برای شما نگران کننده باشد. شاید کودک شما نسبت به دیگر کودکان دیر زبان باز کند، ولی در عوض ممکن است از توانایی جسمانی بیشتری برخوردار باشد، یا شاید کودک شما خوب شعر نخواند ولی توانایی خوبی در فراگیری ریاضی داشته باشد. لازم است بدانید متخصصان تعلیم و تربیت مقایسه فرزندان را آفتی در مسیر رشد توانایی ها و استعدادهای او می دانند، چرا که مقایسه کردن، دیدگان شما والدین عزیز را بر توانایی دیگران باز کرده و بر توانایی و استعدادهای کودک خودتان می بندد.
سوق دادن فرزندان به سمت فعالیت هایی که علاقه ای به آن ندارند
اعمال فشار به فرزندان برای انجام فعالیت ها می تواند نتیجه ای معکوس داشته باشد. به خاطر داشته باشید که فرزند شما باید دارای استعداد و توانایی لازم برای آن فعالیت باشد. مثلا اگر همه بچه ها به کلاس های رایجی چون شنا، موسیقی، ورزش و … می روند، نباید حتما کودک خودرا علی رغم میل باطنی اش به این کلاس ها بفرستید، چرا که این کلاس ها و فعالیت ها برای هر کودکی لذت بخش نیست. اجازه بدهید کودک شما خود مسیرش را به شما نشان بدهد و شما فقط مسیر را برای او هموار کنید.
اجازه ندادن به کودک برای دست و پنجه نرم کردن با مشکلات
مشکلات و موانع بخشی از زندگی و فعالیت های روزانه است و باید شیوه مقابله با آنها را آموخت. کودکان نیز بنا به سن و سال خود و در زندگی روزمره خود با موانعی و مشکلاتی مواجه می شوند. لطفا اجازه تجربه کردن موانع و رفع آنان را به کودک خود بدهید. چرا که همین مسائل و مشکلات به رشد توانایی ها کمک می کند. اگر قرار باشد همه مشکلات و مسائل را شما برای کودک خود رفع کنید، او هیچگاه رشد درخوری نخواهد داشت. به جای دادن راه حل به آنان، شیوه های مواجهه با مشکلات و موانع و رفع آنها را به آنان بیاموزید. مثلا وقتی با همسالان خود در بازی دچار مشکل می شوند، او را تشویق به حل مشکل کنید و این فرصت خوبی است که به او مهارت های اجتماعی را بیاموزید.
انتظاری غیرمعقول و غیرمنطقی داشتن
لازم است کودکان در حد لازم با آداب و مفاهیم اجتماعی آشنا شوند. آموزش آداب اجتماعی از همان دوران کودکی باید انجام پذیرد. اینکه کودک بیاموزد در هر مکان و در هر زمانی چه رفتاری از خود نشان دهد، اهمیت دارد. اما گاهی والدین با تأکید بیش از حد بر رعایت آداب اجتماعی عرصه کودکی را بر فرزندان شان تنگ می کنند و فراموش می کنند که کودکان باید کودکی کنند! بر این اساس گاهی والدین از همراه بردن کودکان به مکان ها و مراسم های مختلف خودداری می کنند و کودکان شان را از تجربه های مختلف تعاملی و ارتباطی محروم می سازند. این در حالی است که بخشی از توانایی ها و استعداد های کودکان در ارتباط با دیگران رشد می یابد.
لطفا گوشی، کامپیوتر یا تلویزیون را خاموش کنید و به او توجه کنید!
کودکان در هر سنی چه پیش از دبستان یا بعد از آن، در هنگام صحبت کردن با شما نیاز به توجه کامل شما دارند. بنابراین برای او شخصیت و احترام قائل شوید و کار خود را برای چند دقیقه ای کنار بگذارید، او را در آغوش بگیرید و چشم در چشم او، نشان دهید که به او توجه کامل دارید. ولی والدین معمولا زمان صحبت کردن با کودکان عادت دارند به کار های مختلف شان رسیدگی کنند و شاید صحبت های کودک شان را چندان با اهمیت تلقی نمی کنند و این امر خود آفتی بر رشد توانایی ها و استعداد های کودک تان است. اگر به دنبال سرنخی برای کشف استعداهای کودک تان هستید، این فرصت های ناب هم صحبتی با آنان را غنیمت بشمارید.