چگونه زبان بدن را بخوانیم؟ تمام نشانه های زبان بدن

اهمیت نشانه های زبان بدن

زبان بدن به سیگنال های غیرکلامی اشاره دارد که برای برقراری ارتباط از آنها استفاده می کنیم. به گفته کارشناسان، نشانه های زبان بدن بخش بزرگی از ارتباطات روزانه را تشکیل می دهند. از حالات صورت گرفته تا حرکات بدن، چیزهایی که نمی گوییم همچنان می توانند حجم زیادی از اطلاعات را منتقل کنند. نشانه های زبان بدن مهم است، اما توجه به نشانه های دیگر نیز ضروری است. در بسیاری از موارد، شما باید به این سیگنال‌ها به‌عنوان یک مجموعه نگاه کنید و از یک سیگنال خاص، کسی را قضاوت نکنید.

حالات چهره از اصلی ترین نشانه های زبان بدن

هر انسانی با حالات چهره خود می تواند تعداد زیادی از هیجانات را نشان دهد. خیلی اوقات صرفا از روی حالات چهره نمی توان احساسات یک نفر را تشخیص داد. حالت صورت یک فرد حتی می تواند تعیین کند آیا به آنچه فرد می گوید اعتماد داریم یا خیر. یک مطالعه نشان داد که یکی از قابل اعتمادترین نشانه های زبان بدن بالا بردن جزئی ابروها و یک لبخند ملایم است. محققان پیشنهاد کردند این حالت دوستی و هم اعتماد به نفس را نشان می دهد. حتی تحقیقات نشان می دهد که ما در مورد هوش افراد بر اساس چهره و حالات صورت آنها قضاوت می کنیم. یک مطالعه نشان داد افرادی که چهره‌های باریک‌تر و بینی‌های برجسته‌تری دارند، بیشتر به عنوان باهوش شناخته می‌شوند. افرادی که چهره های های خندان و شاد دارند، باهوش تر از افرادی که صورت های خشمگسن دارند، در نظر گرفته می شوند.

چشم ها در زبان بدن

چشم ها اغلب به عنوان ‘پنجره های روح’ شناخته می شوند، زیرا آنها می توانند چیزهای زیادی را در مورد آنچه که یک شخص احساس یا فکر می کند آشکار کنند. وقتی در حال گفتگو با شخص دیگری هستید، توجه به حرکات چشم بخش طبیعی و مهمی از فرآیند ارتباط است. برخی از چیزهای رایجی که ممکن است متوجه شوید عبارتند از: آیا افراد تماس مستقیم چشمی برقرار می کنند یا چشم خود را منحرف می کنند، چقدر پلک می زنند و مردمک های آنها گشاد شده است یا خیر. هنگام ارزیابی زبان بدن، به علائم چشمی زیر توجه کنید.

زل زدن

وقتی فردی در حین گفتگو مستقیماً به چشمان شما نگاه می کند، نشان دهنده علاقه و توجه اوست. با این حال، تماس چشمی طولانی مدت می تواند احساس خطر ایجاد کند. از سوی دیگر، قطع ارتباط چشمی و نگاه مکرر به اطراف ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد حواسش پرت است، ناراحت است یا سعی می کند احساسات واقعی خود را پنهان کند.

پلک زدن

پلک زدن طبیعی است، اما باید به این نکته هم توجه کنید که فرد زیاد پلک می زند یا کم. مردم اغلب زمانی که احساس ناراحتی می کنند، سریعتر پلک می زنند. پلک زدن مکرر ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد عمداً سعی می کند حرکات چشم خود را کنترل کند. به عنوان مثال، یک بازیکن پوکر ممکن است کمتر پلک بزند، زیرا او عمداً سعی می کند در مورد دستی که به او داده شده، هیجان زده به نظر برسد.

اندازه مردمک

اندازه مردمک می تواند یکی از نشانه های زبان بدن بسیار ظریف باشد. در حالی که سطح نور گشاد شدن مردمک چشم را کنترل می کند، گاهی اوقات احساسات نیز می توانند تغییرات کوچکی در اندازه مردمک ایجاد کنند. به عنوان مثال، مردمک های بسیار گشاد شده می تواند نشان دهنده علاقه و جذب شدن فرد باشد.

حالت دهان و لب ها

حرکات دهان می تواند در خواندن زبان بدن ضروری باشد. به عنوان مثال، جویدن لب پایین ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد احساس نگرانی، ترس یا ناامنی را تجربه می کند. اگر فرد خمیازه می‌کشد یا سرفه می‌کند، پوشاندن دهان ممکن است تلاشی برای مودب بودن باشد، اما ممکن است تلاشی برای پوشاندن نارضایتی هم باشد. لبخند زدن یکی از قوی ترین نشانه های زبان بدن است. یک لبخند ممکن است واقعی باشد، یا برای بیان شادی کاذب، کنایه یا حتی بدبینی استفاده شود. هنگام ارزیابی زبان بدن، به این سیگنال های دهان و لب توجه کنید:

• لب های جمع شده: سفت کردن لب ها ممکن است نشانه بیزاری، عدم تایید یا بی اعتمادی باشد.
• گاز گرفتن لب: افراد گاهی اوقات در مواقعی که نگران، مضطرب یا استرس هستند لب های خود را گاز می گیرند.
• پوشاندن دهان: وقتی افراد می خواهند یک واکنش عاطفی را پنهان کنند، ممکن است دهان خود را بپوشانند تا از نشان دادن لبخند یا پوزخند جلوگیری کنند.
• بالا یا پایین شدن دهان: تغییرات جزئی در دهان نیز می تواند نشانه های ظریفی از احساس فرد باشد. هنگامی که دهان کمی به سمت بالا چرخانده می شود، ممکن است به این معنی باشد که فرد احساس خوشحالی یا خوش بینی دارد. از سوی دیگر، دهانی که کمی به سمت پایین چرخیده می‌تواند نشانه‌ای از غم و اندوه، عدم تایید یا حتی یک اخم آشکار باشد.

ژست ها و حرکات، واضح ترین نشانه های زبان بدن

ژست ها می توانند برخی از مستقیم ترین و واضح ترین نشانه های زبان بدن باشند. تکان دادن، اشاره کردن، و استفاده از انگشتان برای نشان دادن مقادیر عددی همگی حرکات بسیار رایج و قابل درک هستند. با این حال، برخی از حرکات ممکن است فرهنگی باشند، بنابراین دادن علامت صلح در کشوری دیگر ممکن است معنایی کاملاً متفاوت داشته باشد. مثلا مشت گره کرده می تواند نشان دهنده خشم در برخی موقعیت ها باشد. یا مثلا بالا آوردن یک دست و تکان دادن سر به معنی این است که همه چیز خوب است و مشکلی نیست.

زبان بدن دست و پا

دست‌ها و پاها نیز می‌توانند در انتقال اطلاعات غیرکلامی مفید باشند. دست به سینه شدن می تواند نشان دهنده حالت تدافعی باشد. دور کردن پاها از فرد دیگر ممکن است نشان دهنده بیزاری یا ناراحتی آن فرد باشد. سیگنال‌های ظریف دیگر مانند باز کردن بازوها به طور گسترده ممکن است تلاشی برای بزرگ‌تر یا فرمان‌پذیر به نظر رسیدن باشد در حالی که نزدیک نگه داشتن بازوها به بدن ممکن است تلاشی برای کناره گیری یا نشان ندادن خود باشد. هنگامی که زبان بدن را ارزیابی می کنید، به برخی از علائم زیر که دست ها و پاها ممکن است منتقل کنند توجه کنید:

• قلاب کردن دست ها از پشت ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد احساس بی حوصلگی، اضطراب یا حتی عصبانیت می کند.
• ضربه زدن سریع به انگشتان یا بی قراری می تواند نشانه ای از بی حوصلگی، بی حوصلگی یا ناامیدی فرد باشد.
• دست‌های ضربدری ممکن است نشان‌دهنده این باشد که فرد احساس نا امنی، دفاع از خود یا اضطراب می کند.
• پاهای ضربدری می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که یک فرد احساس می‌کند به حریم خصوصی نیاز دارد.

حالت بدن، یکی از مهم ترین نشانه های زبان بدن

حالت بدن بدن نیز می تواند به عنوان بخش مهمی از زبان بدن عمل کند. حالت بدن به نحوه نگه داشتن بدن و همچنین فرم کلی فیزیکی یک فرد اشاره دارد. وضعیت قرارگیری بدن می تواند اطلاعات زیادی را در مورد احساس یک فرد و همچنین نکاتی در مورد ویژگی های شخصیتی، مانند اعتماد به نفس، باز بودن یا تسلیم بودن یک فرد را منتقل کند. به عنوان مثال، صاف نشستن ممکن است نشان دهنده این باشد که یک فرد متمرکز است و به آنچه در حال وقوع است توجه دارد. از سوی دیگر، نشستن با بدن خمیده به جلو، می تواند به این معنی باشد که فرد بی حوصله یا بی تفاوت است. وضعیت بدنی گشوده شامل باز نگه داشتن تنه بدن و در معرض دید قرار گرفتن است. این نوع وضعیت نشان دهنده دوستی، گشاده رویی و تمایل است. وضعیت بسته شامل پنهان کردن تنه بدن اغلب با خم شدن به جلو و روی هم نگه داشتن دست ها و پاها است. این نوع وضعیت می تواند نشانگر خصومت، غیردوستی و اضطراب باشد.

حریم شخصی

آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که وقتی کسی کمی بیش از حد نزدیک شما می ایستد احساس ناراحتی کنید؟ اصطلاح پروکسمیک که توسط انسان شناس ادوارد تی هال ابداع شد، به فاصله بین افراد هنگام تعامل اشاره دارد. همانطور که حرکات بدن و حالات چهره می توانند اطلاعات غیرکلامی زیادی را به هم منتقل کنند، فضای فیزیکی بین افراد نیز چنین است. هال چهار سطح از فاصله اجتماعی را که در موقعیت های مختلف رخ می دهد توصیف کرد.

1. فاصله صمیمی: 15 تا 50 سانت

این سطح از فاصله فیزیکی اغلب نشان دهنده رابطه نزدیکتر یا راحتی بیشتر بین افراد است. معمولاً در هنگام تماس صمیمی مانند در آغوش گرفتن، زمزمه کردن یا لمس کردن رخ می دهد.

2. فاصله فردی: نیم متر تا 1 متر و نیم

فاصله فیزیکی در این سطح معمولا بین افرادی که اعضای خانواده یا دوستان نزدیک هستند اتفاق می افتد. هر چه افراد بتوانند به راحتی در این فاصله بایستند، می تواند نشان دهنده سطح صمیمیت در رابطه آنها باشد.

3. فاصله اجتماعی: 1 و نیم متر تا 3 و نیم متر

این سطح از فاصله فیزیکی اغلب با افرادی که آشنا هستند استفاده می شود. با کسی که نسبتاً خوب می شناسید، مانند همکار که چندین بار در هفته می بینید، ممکن است احساس راحتی بیشتری داشته باشید تا در فاصله نزدیک تر با هم ارتباط برقرار کنید.

4. فاصله عمومی: 3 و نیم متر تا 7 متر

فاصله فیزیکی در این سطح اغلب در موقعیت های سخنرانی عمومی استفاده می شود. صحبت کردن در مقابل یک کلاس پر از دانش آموز یا ارائه سخنرانی در محل کار نمونه های خوبی از چنین موقعیت هایی است. همچنین توجه به این نکته مهم است که سطح فاصله شخصی که افراد برای احساس راحتی نیاز دارند می تواند از فرهنگی به فرهنگی دیگر متفاوت باشد.