جرأت‌مند بودن یکی از مهم‌ترین مواردی است که کودک برای موفقیت بدان نیازمند است. اگرچه اغلب باجرأت بودن گیج‌کننده و متناقص است زیرا والدین گاهی در تعیین این امر و حدودی که برای کودک قائل شده‌اند دچار مشکل می‌شوند اما جرأت مندی به کودکان اجازه می‌دهد تا خواست‌ها و نیازهایشان را بدانند و در حالی که به حقوق دیگران احترام می‌گذارند از حقوق خودشان نیز دفاع کنند.
کودک باجرأت می‌داند چه می‌خواهد و قادر است احتیاجاتش را برآورده سازد و با دیگران کنار بیاید. والدین باید به کودکان خود بیاموزند که همواره به خود احترام گذارند و از نه گفتن به دیگران هیجاناتی مانند شرم را تجربه نکنند. البته والدین باید به کودکان بیاموزند که همدلی و کمک به افراد دیگر رفتار بسیار خوبی است اما کودکان باید قادر باشند مرزهای خود را مشخص نمایند و با افرادی که به این حریم احترام نمی‌گذارند برخورد کنند.
باجرأت بودن به معنای پرخاشگری، تنبیه، بی‌ادبی، شکایت کردن، فریاد زدن و… نیست. همچنین به معنی گرفتن یا کم کردن قدرت دیگران نیست. باجرأت بودن به معنای رویارویی با خطرات و به دست آوردن آنچه شخص می‌خواهد است. کودک باید این امر را درک کند که بیان کردن خواسته‌ها اولین قدم در رسیدن به اهداف است و گام بعدی تلاش و جدیت برای رسیدن به آن می‌باشد. ما باید از این امر مطلع باشیم تا وقتی که نیازها و خواسته‌های کودک برآورده نشود، او قادر نیست برای شخص دیگری کاری انجام دهد.
افزایش جرأت مندی کودکان
شایسته است که کودکان آموزش‌هایی را از جانب والدین و مربیان دریافت کنند تا به جریاناتی که احساسات خوبی برایشان ندارد «نه» بگویند تا مسؤولیت انتخاب خود را بپذیرند. جرأت مندی در واقع دربرگیرنده احترام به خود و احترام قائل شدن برای دیگران است. والدین باید در زمینه جرأت مندی نکاتی را رعایت کنند تا این مؤلفه در کودک آنها به صورت مناسب رشد کند. این نکات عبارت است از:
والدین باید با بیان کردن خواسته‌ها و نیازهایشان به مردم، برای فرزندشان الگویی از شهامت باشند. این امر به کودکان اجازه می‌دهد که مشاهده کنند والدین آنها چگونه خواسته‌ها و نیازهای خود را مطرح و از آنها دفاع می‌کنند.
والدین هیچ گاه نباید به کودک خود برچسب «خجالتی» یا «ترسو» بزنند یا کودک را برای درنگ کردن یا انجام ندادن عملی سرزنش کنند. این امر می‌تواند جرأت مندی کودکان را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. بهتر است والدین علت این درنگ یا انجام ندادن کار را پیدا کنند و درصدد رفع آن برآیند.
والدین باید به کودکان کمک کنند تا مفهوم جرأت مندی را خوب درک کنند و آن را با پرخاشگری اشتباه نگیرند. از این رو والدین باید از کودک خود بخواهند بدون آنکه از کلامی استفاده کند رفتار یک فرد باجرأت و بعد از آن رفتار یک فرد پرخاشگر را بازی کند. این امر به آشنایی کودکان با این دو مفهوم بسیار کمک می‌کند.
والدین باید به فرزند خود کمک کنند به راحتی و باصداقت درباره نیازها و خواسته‌هایش صحبت کند و هنگامی که والدین احساس می کنند کودکان نمی‌توانند مشکلات و ترس‌ها را بیان کنند، باید به گونه‌ای مؤثر به سخنان فرزند خود گوش دهند.
والدین باید آزادی بیان را بدون خشونت و بی‌احترامی یا خودخواهی به فرزندان خود آموزش دهند. والدین باید به کودک کمک کنند تا درک کند که باجرأت بودن به معنای خلاق بودن و تلاش برای احیای حق است، نه موافقت کردن صرف با دیگران یا پرخاشگری به دیگران. در همین راستا والدین باید کلمات مناسب را به کودک آموزش دهند، به عنوان مثال «لطفاً» «اگر امکان‌پذیر است» و…
والدین باید به فرزند خود آموزش دهند که بدون ترس از عدم تأیید مخالفت کند و از فرصت‌ها استفاده کند و این امر را درک نماید که باید بر مبنای قوانین عمل کرد، نه نظرات دیگران.
والدین باید این امر را در نظر بگیرند که اگر کودک در حال حاضر قادر نیست رفتار جرأت‌مندانه را کامل انجام دهد، وارد کردن فشار به او جواب معکوس در پی خواهد داشت. آنها باید در این امر صبور باشند و با تأکید بر نکات کلیدی بالا این توانایی را به مرور زمان در کودک ایجاد کنند.
